عنوان مقاله :
فرهنگ سياسي نخبگان حاكم و كارآمدي سازمان‌هاي غير دولتي جمهوري اسلامي ايران
عنوان به زبان ديگر :
The Iranian Political Elite and NOG’s Inefficiency
پديد آورندگان :
خسروي، محمدعلي دانشگاه آزاد اسلامي، تهران مركز , شهسواري، شهره دانشگاه آزاد اسلامي، تهران مركز
كليدواژه :
سازمان‌هاي غير دولتي , فرهنگ سياسي , اليت حاكم , تمركزگرايي , فرهنگ تابعيتي
چكيده فارسي :
تجربه هاي تاريخي نشان مي‌دهد كه تحول در هر جامعه‌اي به نقش نخبگان سياسي وابسته است و انديشه و تفكر آنها در اجراي برنامه هاي سياسي ـ اجتماعي، گسترش تشكل‌هاي مدني و چگونگي تحقق خواسته هاي مردم به‌ميزان تعيين كننده و سرنوشت‌سازي موثر مي‌باشد. در اين راستا، نگارنده تلاش كرده است؛ تا ضمن بررسي فرهنگ سياسي نخبگان حاكم، نشان دهد كه توسعه نيافتگي سازمان‌هاي غيردولتي در دولت هاي پس از انقلاب، ارتباط تنگاتنگي با اين نوع فرهنگ دارد. جهت پاسخگويي به فرضيه غير مشاركتي بودن نخبگان سياسي، بر اساس مدل (گابريل آلموند) از دو معيار سنجش استفاده كرده‌ايم. علاوه‌بر پرسشنامه جهت سنجش نوع فرهنگ سياسي، عملكرد جامعه آماري نيز بررسي و پس از طي كردن مرحله روايي، براي بررسي سازگاري دروني گويه‌هاي مطرح شده در پرسشنامه با استفاده از نرم‌افزار SPSS از آماره آلفاي كرونباخ با مقدار ضريب 77 استفاده شد. سپس فرهنگ سياسي با سنجش پارامترهاي فرهنگ سياسي در 9 مولفه بررسي گرديد. نتايج منعكس كننده اين امر بود كه عدم تمايل نخبگان سياسي به گسترش مشاركت و رقابت در سياست، كه بيان‌گر نوعي فرهنگ سياسي تابعيتي و غير مشاركتي است، يكي از عوامل اصلي و جدي توسعه نيافتگي سياسي و فقدان كارايي تشكل‌هاي مدني بوده است.
چكيده لاتين :
History has showed us that development in every society depends on the elite’s political roles; hence, their viewpoints regarding socio-political programs and individuals’ needs have played a vital role in determining the fate of a specific society. Besides, the elite political culture is considered as an effective factor in political development within the realm of political sociology.
The aim of this study is to analyze the political culture of the ruling elite and its role in inefficiencies of NGOs. In fact the author has tried to show that the underdevelopment of NGOs in governments after the revolution has a close relation with political culture of ruling elite of this era .In addition to questionnaire to assess the type of political culture, their performance was examined on the basis of Gabriel Almond model. To validate the reagents, in addition to previous studies, we used the views of a number of sociologists and political science professors and after confirmation of expert community and passing the validity stage to examine the internal consistency of questionnaire items, Cronbach's alpha was obtained as 77 using SPSS software. Then, political culture was examined by assessing the political participation, political trust, citizenship rights, and tolerance. Freedom of speech was investigated in 9 components. Results reflected the fact that the culture of ruling on elite is an allegiance with thick, tough, and stable clusters closing the ways for political development. Reluctance to answer some questions and lack of proportionality among some answers with performance of this population are strong evidence in this regard.
