نو دولت‌شهرگرايي به مثابة صورت جديد شهري‌ شدن سياست

New City-state Orientation" as a New Form of Urbanization Policy"

هدف اين جستار، نشان‌دادن امكان و ضرورت نودولت‌شهرگرايي به عنوان صورتي نوين از دموكراسي است؛ صورتي نوين از دموكراسي كه در آن، شهر و شهروندي در پرتو «قلمروزدايي» و تكثرگراييِ جماعت‌گرايانه، صورتي ذهني و فرهنگي به جاي كالبدي - تمدني مي‌يابند. در اين مقاله، نو دولت‌ شهرگرايي چنين معرفي شده است: عبور از مفاهيم خودي و غيرخودي، عبور از جهان سلسله‌مراتبي و عمودي به جهان افقي، غيرسرزميني‌بودن يا ذهني-فرهنگي‌بودن، تعديل ليبراليسم به سبب تفرّدگرايي مفرط با استمداد از نگاه جماعت‌گرايانه، تأكيد بر مفهوم «اصالت» يا «ارزشمندي تفاوت» فراي مفهوم «كرامت»، افول مفاهيم كلاني چون جامعه و تولد و تكثر جماعت به جاي آن. نودولت‌شهرگرايي، در بستر جماعت‌گرايانه و با نگاه جهاني‌شدن، در عين اذعان به مشروعيت خرده‌فرهنگ‌ها و فرهنگ‌هاي محلي و سنتي، نگاهي غيرفيزيكي و غيركالبدي به مقولة شهر و شهري‌شدن افكنده است. پرسش مقاله اين است كه چگونه مي‌توان به تفاهمِ ميان مفهوم شهرونديِ مسئولانه و حقوق بشر كنوني رسيد؟ فرضيه در قبال اين پرسش آن است كه در پرتو قلمروزدايي از شهر و مفهوم شهروندي، مي‌توان به تفاهم مزبور رسيد. چارچوب نظري اين مقاله، «نظرية بدن بدون اندام» ژيل دُلوز بوده و روش آن، تحليلي - توصيفي با استفاده از داده‌هاي كتابخانه‌اي است. قلمروزدايي در اين مقاله، از آنجايي كه با اصالت «تفاوت» و پذيرش «تخاصم» ملازم شده است، اتهام كارل اشميت به ليبراليسم را مبني بر آن كه ليبراليسم با قلمروزدايي و جهان‌وطن‌گرايي، تخاصم را مرز‌زدوده و بنابراين وسيع تر مي‌كند، نمي‌پذيرد و بر خود وارد نمي‌داند.

This paper is aimed to show the possibility and necessity of New City-state Orientation as a new form of democracy; a new form of democracy in which city and citizenship in the light of deterritorialization and communitarianist pluralism attain a mental and cultural form instead of a bodily-civilizational form. In this paper New City-state Orientation is defined as follows: passing along the concepts of insiders and outsiders, passing along the hierarchical and vertical world to the horizontal world, non-territorialness, mental-culturalness, modification of liberalism because of its extreme individualism with the help of the communitarianist view, emphasis on the concept of “authenticity” or “valuability of difference” beyond the concept of “dignity”, the wane of the big concepts like society and the birth and proliferation of community instead of that. New City-state Orientation, in the communitarianist context and with the view of globalization, while acknowledging the legitimacy of subcultures and local and traditional cultures has taken a non-physical and non-bodily look at the category of city and citizenship.The question of the paper is how we can come to a mutual understanding between responsible citizenship and human rights today. The hypothesis of the question is that in the light of deterritorialization of city and the citizenship we can come to such a mutual understanding.The theoretical framework of the paper is the “the body without organs theory” of Gilles Deleuze and its methodology is analytical-descriptive with the use of library data.