مقايسه تطبيقي سياست‌ خارجي آمريكا درقبال ايران و كوبا در دوران جنگ سرد ايران (1991-1979)، كوبا (1991-1959)

The US Policy towards Iran and Cuba during the Cold War: A Comparative Study

بنياد پژوهش حاضر بر اين پرسش نهاده شده كه سياست خارجي ايالات متحده آمريكا در قبال ايران (1991-1979) و كوبا (1991- 1959) چگونه شكل گرفته و در عمل چگونه اعمال شده است؟ و چه وجوه تشابه و افتراقي ميان ايران و كوبا در اين زمينه وجود دارد. روش اين پژوهش، تاريخي‌ـ تحليلي بوده و مبناي تحليلي آن نظريه واقع‌گرايي در روابط بين‌الملل مي‌باشد. همچنين ابزار گردآوري اطلاعات، اسنادي و مبتني بر استفاده از كتاب‌ها و مقالات علمي است. در مسير پاسخ‌گويي به اين سئوال معلوم شد، در چرايي اتخاذ رويكرد تقابلي آمريكا در قبال ايران و كوبا عوامل مشتركي همچون نوع نظام بين‌المللي، نوع سياست خارجي اتخاذي از سوي ايران و كوبا پس از انقلاب و اهميت ژئوپلتيك اين دو كشور تاثيرگذار بوده‌اند. هر چند تفاوت‌هايي خاص ميان ايران و كوبا در مورد نوع سياست خارجي اتخاذي از سوي آنان پس از وقوع انقلاب در اين كشورها و همچنين اهميت ژئوپلتيك آن‌ها وجود داشت اما به علت حاكم بودن اصل موازنه قوا بر سياست خارجي آمريكا، اين كشور كليه رفتارهاي مخالف با نظم موجود را غيرقابل قبول تلقي مي‌نمايد و از اين‌رو در يك نگاه كلي، تفاوتي در نوع رويكرد آن نسبت به دو كشور ياد شده وجود نداشته و بنابراين تقريباً از روش‌ها و ابزارهاي مشابهي مانند تلاش براي اتحاد و بهره‌برداري از ميانه‌روها در ابتداي انقلاب، ايجاد جنگ رواني و استفاده از تبليغات سياسي، اعمال تحريم‌هاي همه جانبه و در نهايت اقدامات نظامي در جهت اعمال سياست خارجي خود در قبال ايران و كوبا استفاده نمود. هر چند نوع و نحوه به‌كارگيري آن‌ها در مورد هر كشور با توجه به ويژگي‌ها و شرايط خود متفاوت مي‌باشد.

The main point of this study is the US attitude and policy towards Iran (1979-1991) and Cuba (1959-1991), how this policy is shaped and implemented, and what are the similarities and differences when it comes to Iran or Cuba. This paper applies the historical-analytical method of analysis in the theoretical context of realism in international relations. In analyzing the cause for the hostile approach of the United States towards Iran and Cuba, common elements including the nature of international system, the post-revolution foreign policies of Iran and Cuba and the geopolitical position of these two countries are taken in account. Due to the key role the principle of 'balance of power' plays in the US foreign policy, the US administration perceives all behaviors opposed or critical to the current order or 'the status quo' as unacceptable. Therefor, in a general assessment there is no difference in its unreceptive approach towards Iran and Cuba. In this context, as this paper explains, the United States has utilized almost the same methods and instruments against these two countries: supporting the so-called moderates, instigating psychological war and political propaganda, applying comprehensive sanctions and considering use of military force whenever seen appropriate.