نقد حقوق بشر در افق حكومت‌مندي

A Critique of Human Rights in the Light of Governmentality

حقوق بشر روايتي جمعي و بديهي در تمدن معاصر به‌ شمار مي‌آيد كه اغلب رويكردي انتقادي به رفتارهاي جمعي بشر، خصوصاً كنش‌هاي سياسي او دارد. در اين مقاله، پرسش و پاسخ معمول را به هم ريخته و از منظر فلسفه سياسي، حقوق بشر را به پاسخ‌گويي وامي‌داريم. ابتدا مفاهيم، پيش فرض‌ها، تبعات و الزامات حقوق بشر را بررسي مي‌كنيم در ادامه به پارادوكس واقعيت و آرمان در رويكرد مصلحتي و واقع‌گراي فلسفه سياسي، به حقوق بشر خواهيم پرداخت و براي بررسي موردي، پنج روايت حكومت‌مندي را در نسبت انتقادي حقوق بشر تحليل مي‌نماييم. در پايان مقاله، به چهار راهكار اساسي براي حقوق بشر كه از رويكردهاي معاصر فلسفه سياسي وام گرفته شده است، خواهيم پرداخت. اين راهكارها در جهت ايجاد سازوكاري واقع گرا در محيط بين‌الملل براي دوري از ابزاري‌ شدن و استفاده از فناوري و امكانات عصر اطلاعات مي‌باشد، تا حقوق بشر بتواند از حالت شعاري، آرماني و ابزاري بودن درآيد.

The notion of "Human rights' is a collective and evidential narration in contemporary civilization which often adopts a critical approach towards the social behaviors of human being and, in particular, his political practice. The present article, employing a political philosophy approach, evaluates the achievements and omissions of human rights school and questions its accountability and responsibility. First, it gives an assessment of the concepts, presumptions, implications and requirements of the human rights. Then, it highlights the paradox of 'realities' and 'ideals' in expediential and realistic approaches to human rights. As the case study, it analyzes five narrations of governmentality in a critical approach to the human rights. In conclusion, it will introduce four basic solutions for the human rights derived from contemporary political philosophies. These suggestions are for facilitation of making an innovative mechanism in international system to safeguard and immune "human rights" from political manipulation, instrumentality, and utopianism.