نقش مسيحيان نسطوري در برقراري صلح ميان ايران و بيزانس در سال630م

The Role of Nestorian Christians in Establishing Peace between Iran and Byzantium in 630 AD

پس از قتل موريس (Maurice) در سال 602م به دست فوكاس (Phocas)، مناسبات ديپلماتيك ميان دولت بيزانس و ساسانيان به‌سرعت دگرگون شد. خسرودوم به بهانۀ خونخواهيِ موريس، استراتژي خود را برپاﻳﮥ نابودي كامل همسايۀ غربي گذاشت. فتح شهر مهمِ اورشليم و انتقال صليب راستين به تيسفون، جنگِ ميان دو دولت را به جنگ مذهبي تبديل كرد. بدين‌سان هراكليوس (Heraclius) با حمايت‌هاي مالي كليسا و تهييج نيروهاي مردمي، ضربات مهلكي به ارتش ساساني وارد كرد. با مرگ خسرودوم، براي برقراري صلح ميان دو طرف بستري مناسب مهيا شد. دو طرفي كه پس از جنگ‌هاي طولاني فرسوده شده بودند. دراينميان، در برقراري صلح نهايي در سال 630م كه درواقع آخرين مراودات ديپلماتيك ميان دولت ساساني و بيزانس بود، مسيحيانِ نسطوري نقش مهمي ايفا كردند. اين مقاله قصد دارد اين سؤال را مطرح كند كه اهميت و نقش مسيحيان نسطوري در برقراري صلح سال 630م تا چه اندازه بود؛ همچنين مقاله برآن است تا مسائلي همچون چرايي ناكامي مذاكرات صلح در زمان حيات خسرودوم، دستاوردهاي صلح سال 630م براي هر دو دولت و تأثير دخالت‌هاي خسرودوم در امور كليساي نسطوري در بركناري وي از سلطنت را بررسي كند.

The good ties existing between the Byzantine and the Sassanid Empires deteriorated quickly after Emperor Maurice of the Byzantine Empire was killed, and his title usurped by Emperor Phocas in 602 CE. The Persian King Khosrow II used the vengeance of Maurice as a pretext to set about his goal of annihilating his western neighbor. Conquering the important city of Jerusalem from the Byzantines, along with transferring the True Cross to Ctesiphon turned the conflict into a religious war. Heraclius, through the use of financial helps received from the church and by encouraging popular forces, was able to deal fatal blows to the Sassanid army. With the death of Khosrow II, the conditions for peace materialized as both sides, after long years of fighting, were weary of warfare. Amidst all this, the Nestorian Christians played a major role in the eventual peace of 630 CE as the last diplomatic ties between the Byzantine and the Sassanid Empires. The current paper aims to study the significance of Nestorian Christians in the peace treaty of 630 CE and the role they played in it. Other issues explored by this paper include: the reason why peace negotiations were unsuccessful during Khosrow’s lifetime; the achievements secured from the peace treaty of 630 CE by both Empires; and the effects Khosrow’s interventions in the Nestorian Church affairs had on Khosrow’s losing of the throne.