پديد آورندگان :
مفتخري، حسين دانشگاه خوارزمي تهران , يزداني، سهراب دانشگاه خوارزمي تهران , هدايتي، علي اصغر دانشگاه خوارزمي تهران
كليدواژه :
دولت‌هاي ايران , كمبود دارو , احتكار دارو , داروهاي تقلبي , گراني دارو
چكيده فارسي :
اهميت دارو در درمان بيماري‌هاي همه‌گير بر كسي پوشيده نيست و حكومت‌ها نيز از آن آگاهي داشتند. لذا هر حكومتي، به منظور تأمين دارو، با توجه به شرايط سياسي و اقتصادي خود، سياست‌هايي را اعمال مي‌كرد. شرايط خاص سياسي، اقتصادي و اجتماعي فاصله زماني 1320 تا 1332ه.ش، همچون جنگ جهاني دوم و اشغال نظامي ايران، فقدان زيرساخت‌هاي بهداشتي و شيوع بيماري‌هاي همه‌گير، عمر كوتاه دولت‌ها، كمبود بودجه‌هاي بهداشتي، بحران اقتصادي سال 1331، بر اهميت بررسي اقدامات داروئي دولت‌هاي اين زمان افزوده است. با توجه به اين اهميت، تاكنون هيچ پژوهشي در اين مورد صورت نگرفته است. پژوهش حاضر سعي دارد تا با تكيه بر نشريات و با روش توصيفي- تحليلي به اين سؤالات پاسخ گويد: دولت‌ها در برابر گراني، كمبود، احتكار و تقلب داروئي چه سياست‌هايي را در پيش گرفتند؟ و تا چه حد در غلبه بر اين دشواري‌ها كامياب بودند؟ نتايج بدست آمده در اين پژوهش نشان مي‌دهد كه دولت‌ها براي حل بحران دارو اقدامات زير را انجام دادند: تأسيس اداره دارويي و اداره منع احتكار دارو، تشكيل بنگاه‌هاي دارويي، لغو انحصار دارو و عوارض گمركي داروهاي اختصاصي، نظارت بر ورود و توليد داروهاي اختصاصي و داروخانه‌ها، توسعه بنگاه رازي و انستيتو پاستور ايران. اين اقدامات كه با وضع قوانين و اعمال مجازات‌هايي همراه بوده است مشكلات دارويي را حل نكرد و تنها تأثيرات آني داشت.
چكيده لاتين :
Drug is important in the treatment of epidemics and governments knew it .Hence, any government, in order to supply the drugs, according to its political and economic conditions, would adopt certain policies. The specific political, economic, and social conditions of the period between 1941 to 1953, such as the initiation of the World War II and the military occupation of Iran, lack of health infrastructure and the prevalence of epidemics, short-lived governments, shortages of the health budgets, and the economic crisis in the year 1952 pinpoint the importance of the pharmacological measures to be taken by the government authorities of that time. Given this importance, so far, no research has been done in this regard. The present paper attempts to rely on the available publications and employs an analytical method to answer the following questions: What policies did the then governments implement against the inflation, shortages, hoard, and counterfeit drugs? and to what extent did they succeed in overcoming these difficulties? The results obtained in this study indicated that the governments, to solve the crisis of drugs, took the following measures: establishment of the Pharmaceutical Department and the Department for preventing Hoard Medicines, establishment of pharmaceutical institutions, abolition of the drug monopoly and customs duties of peculiar drugs, monitoring the import and production of peculiar drugs, and the expansion of Razi institution and Pasteur Institute of Iran. These measures which were accompanied with the enactment of some laws and exercising severe punishments could not solve the drug problems in the long run and they were only of an instantaneous effect.
