روايت هاچگونه واقعيت را مي سازند؟

How Do Narratives Make a Reality?

هدف پژوهش حاضر پاسخگويي به اين مسائلهاست كه روايت چگونه شكل مي گيرد؛ چگونه كار مي كند؛ چگونه وضعيت سلامت و بيماري را توضيح مي دهد و چگونه و براساس چه مكانيزمي قادر به پيش بيني و كنترل وضعيت انساني مي شود و در پايان هدف پاسخگويي به اين پرسش است كه چگونه روايت واقعيت را مي سازد. پژوهش حاضر در چارچوب تحليلي نظري و بر اساس بررسي استدلالي و استنباطي مبتني بر تحليل گفتمان نظري سازمان دهي شده است. تحليل گفتمان به منزله روش پژوهش كيفي متن را مورد واكاوي قرار مي دهد. متن در ادبيات مزبور هم يك متن نوشتاري مي تواند باشد، هم يك نظريه و هم يك واقعيت اجتماعي. زبان را مي توان از دو راه بررسي كرد؛ درمطالعه «همزماني»، زبان در يك مقطع زماني واحد و در يك وضعيت خاص بدون در نظر گرفتن زمان، بررسي مي شود و در مطالعه «درزماني»، تحول زبان در طول زمان، مطالعه مي شود. روايت در جريان ساختارهاي هم نشيني و جانشيني(حركت همزماني و درزماني زبان) شكل مي گيرد. اين جريان وابسته به زبان و گفتگويي دوجانبه است؛ روايت به زبان درمي آيد و در جريان گفتگو انسجام پيدا مي كند و يكپارچه مي شود. روايت مسائله برون ذهني ( جهان اول)، چنانكه واقع گرايان روايتي مي گويند و نيز موضوعي درون ذهني(جهان دوم)، چنانكه رويكردهاي پسامدرن و برساخت گرا مي گويند، نيست.زبان مسائله و موضوعي است كه در فرايند گفتگو و در بستر گفتماني شكل مي گيرد و در جهان سوم مستقر مي شود. روايت هابه شكل گفتگويي سامان پيدا مي كنند و به شكل دادن خويشتن روايتي كمك مي رسانند.

The purpose of this study is to answer these essential questions: how the narrative is made? How does it work? How does it describe the status of wellbeing or illness، and how and based on what mechanism would it be capable to predict and control of human conditions? At last، the objective is to answer this question that how narratives construct the reality. The current study is organized in theoretical analysis framework and based on argumentative and deductive methods founded on discourse analysis. As a qualitative method، discourse analysis provides an analysis of the text. Text in this literature can be a written text as well as a theory and also a social reality. Language can be considered in two ways. In the synchronized form، language is studied in a specific time unit and in a specific timeless situation، the other one is the diachronized form in which the development of language during a time is studied. Narrative is made through the synchronized and diachronized movement of language. This process is dependent on language and dialogic conversation. Narrative is expressed and becomes coherent and integrated in dialogic process. Narrative is neither an outer-mind (the first world) issue as narrative realism claims، nor an inter-mind one (the second world) as proposed by postmodernism and constructionism. Language is both the subject and the issue، which is formulated during dialogic process and discursive context and settles down in the third world. Narratives are organized into dialogic form and help construct the narrative self.