بررسي عوامل موثر بر قطع درمان مراجعه‌ كنندگان مراكز سلامت روان جامعه‌ نگر (CMHC) شهر تهران

Factors influencing treatment dropout among patients in Community Mental Health Centers (CMHC) of Tehran city, Iran

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسي مشخصات جمعيت شناختي از قبيل تحصيلات، جنسيت و هم چنين نوع اختلال بيمار و ميزان همدلي و هوش هيجاني پزشك بر قطع درمان مراجعه كنندگان مراكز سلامت روان جامعه نگر شهر تهران است. روش كار: نمونهاي شامل 4101 نفر بيمار و 26 نفر پزشك براي بررسي انتخاب شدند. اطلاعات مرتبط با بيماران توسط نرمافزار ثبت اطلاعات مراكز سلامت روان جامعه نگر (كه از هنگام تاسيس مراكز در نرم افزار ثبت شده و موجود است) به دست آمد. هم چنين، اطلاعات مرتبط با پزشكان نيز پس از كسب رضايت كتبي، توسط دو پرسش نامه هوش هيجاني بار-آنEQI) ) و مقياس همدلي پزشكان جفرسون (JSPE) جمعآوري گرديد. دادههاي مطالعه حاضر با توجه به نقطه برش به دادههاي اسمي تبديل شده و از طريق آزمون مجذور خي با استفاده از نرم افزار SPSS تحليل گرديدند. يافته ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه هر چه ميزان همدلي پزشك بيشتر باشد ميزان قطع درمان بيماران او كمتر خواهد بود. هم چنين ارتباط نمره كلي هوش هيجاني با متغير قطع درمان معني دار نميباشد و قطع درمان تنها با مولفه سازگاري هوش هيجاني ارتباط معني داري دارد. يافته ها نشان داد كه هيچ يك از متغيرهاي مرتبط با بيمار (جنسيت، سطح تحصيلات و نوع اختلال) ارتباط معني داري با قطع درمان ندارند. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي مطالعه حاضر، مهارتهاي ارتباطي، همدلي و مولفه سازگاري هوش هيجاني پزشكان، عوامل موثري بر كاهش قطع درمان بيمارانشان محسوب ميشود.

Introduction: The current research aims at investigating the effect of demographic features such as educational level, gender, type of disorder, and physician's empathy and emotional intelligence on Community Mental Health Centers (CMHC) patients’ treatment dropout. Materials and Methods: A sample of 4101 patients and 26 physicians were selected. Patients’ information was collected through CMHC registration software (information was already saved on the software since the centers have been established). Information related to physicians was also collected via two questionnaires, namely Bar-On EQ Inventory, and Jefferson Scale of Physician Empathy (JSPE), merely after consent forms were filled out. Based on the type of data, the collected information was transferred into nominal data, and later analyzed through Chi-square test via SPSS software. Results: The results of the current research suggested that the more empathetic a physician is, the less likely patients’ treatment dropout would be. Moreover, there was no significant relationship between the EI average score and treatment dropout. There was only a significant relationship between treatment dropout and adaptability, an EI competency. The findings of the current research indicated that none of the patients’ demographic variables (gender, educational level, and type of disorder) had a significant relationship with treatment dropout. Conclusion: Based on the findings of this study, physicians’ communication skills, empathy, and adaptability did not significantly contribute to their patients’ treatment dropout.