اثربخشي درمان فعال‌ سازي رفتاري گروهي بر علايم شناختي هيجاني اختلال اضطراب اجتماعي

The effectiveness of group behavioral activation therapy on cognitive and emotional symptoms in social anxiety disorder

مقدمه: اين مطالعه با هدف بررسي اثربخشي درمان فعال سازي رفتاري گروهي بر اضطراب و افسردگي، ارزيابي منفي و كيفيت زندگي بيماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي انجام شد. روش كار: جامعه ي آماري اين پژوهش باليني، شامل كليه مراجعه كنندگان به مراكز خدمات روان شناسي و مطب هاي خصوصي روان پزشكي با تشخيص اختلال اضطراب اجتماعي در سطح شهر مشهد بود كه در سال 96-1395 در مركز تخصصي روان شناسي، 24 نفر از اين بيماران به شيوه در دسترس و داوطلبانه انتخاب و به روش تصادفي در گروه هاي آزمون و شاهد قرار گرفتند. درمان فعال سازي رفتاري گروهي طي 8 جلسه 90 دقيقه اي براي گروه آزمون اجرا شد. ابزار اندازه گيري شامل پرسش نامه هاي مقياس اضطراب اجتماعي اسپين (2000)، افسردگي بك-2، مقياس فرم كوتاه كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت (1989)، پيامدهاي رويدادهاي منفي اجتماعي ويلسون و رپي (2005) مي باشد. نمونه ها قبل و بعد درمان و 3 ماه بعد از گروه درماني با رويكرد فعال سازي رفتاري، مورد ارزيابي قرار گرفتند. تحليل آماري داده ها با تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر انجام شد. يافته ها: نتايج حاكي از آن است كه فعال سازي رفتاري در هر دو مقطع زماني ارزيابي بر ميانگين نمرات خرده مولفه هاي ترس و اجتناب (از مولفه اضطراب اجتماعي) و مولفه افسردگي و هر دو خرده مولفه هاي ترس از ارزيابي منفي (ديگران و خود) و خرده مولفه روان شناختي (از مولفه كيفيت زندگي) به طور معني دار اثربخشي داشته (0/05>P) اما بر ناراحتي فيزيولوژيك (از اضطراب اجتماعي) و روابط اجتماعي و رضايت از وضعيت زندگي و سلامت جسماني (از كيفيت زندگي) اثربخشي معني داري نداشته است. در گروه شاهد، هيچ تفاوت معني داري در مراحل مختلف يافت نشد. نتيجه گيري: به طور كلي، فعال سازي رفتاري بر اضطراب و افسردگي، ارزيابي منفي و كيفيت زندگي بيماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي، تاثير دارد.

Introduction: The present study aims to assess the effectiveness of group behavioral activation therapy on anxiety and depression, negative evaluation and quality of life in patients with social anxiety disorder. Materials and Methods: The statistical population of this clinical trial included all referrers to psychiatric services and private psychiatric clinics with the diagnosis of social anxiety disorder in the city of Mashhad (2016-2017). Number of 24 cases selected through convenient method and they assigned randomly into two experimental and control groups after evaluation. Group behavioral activation therapy sessions were performed only for experimental group in 8 sessions of 90 minutes. Social Phobia Inventory (SPIN), Beck Depression Inventory-II (BDI-II), Short Form Scale of Quality of Life (IRQOL), Consequences of Negative Social Events Questionnaire (CNSEQ) by Wilson and Rapee, before and after, and 3 months after group therapy with behavioral activation approach were evaluated for follow up. The statistical analysis of the current research data conducted using repeated measures of variance analysis method. Results: The results of the data suggest that behavioral activation in post-therapy and follow-up stages had a significant correlation with reduction of fear and avoidance (of social anxiety component) and the component of depression and both the sub-components of fear of negative evaluation (P<0.05), and improvement of psychological components, however, there was no significant effect on physiological discomfort and social relationships and satisfaction from the status of life and physical health. The control group had not significant differences in different phases. Conclusion: In overall, group behavioral activation therapy has impact on depression and anxiety, negative evaluation and quality of life among patients with social anxiety disorder.