نقش مؤلفه‌هاي مختلف در جهت‌گيري فرهنگ سياسي نخبگان پهلوي دوم

The role of different Components in political culture orientation of elites during the Pahlavi II

اين مقاله به بررسي فرهنگ سياسي نخبگان ايران در دوره پهلوي دوم و تأثيرپذيري آن از مؤلفه‌هاي مختلف مي‌پردازد. فرضيه اصلي مقاله اين است كه فرهنگ سياسي نخبگان ايران به عنوان يكي از دو بعد مهم فرهنگ سياسي (بعد ديگر آن فرهنگ سياسي توده‌اي است) داراي ويژگي‌هايي همچون بدبيني سياسي، بي‌اعتمادي شخصي، احساس عدم امنيت آشكار است. اين فرهنگ از ديد اين پژوهش تحت تأثير شاخص‌هايي همچون عوامل اداركي، مديريتي و اجتماعي است. روش گردآوري اين مقاله تاريخي است بدين ترتيب كه با ملاحظه ويژگي‌هاي نخبگان سياسي و ساختار جامعه عوامل مختلف تأثيرگذار بر جهت‌گيري نخبگان سياسي استخراج شده است. در عين حال رويكرد فعال گرايانه است و صرفاً به بيان و توصيف فرهنگ سياسي اكتفا نكرده بلكه نگارندگان به تحليل اين امر پرداخته‌اند. روش جمع‌آوري داده‌ها به شيوه كتابخانه‌اي بوده است.

This paper examines the political culture of the elites of Iran during the Pahlavi II and the various factors that influenced it. The main hypothesis is that the Iranian elite''s political culture as one of the two important aspects of political culture (the other being mass political culture) consists of features like political pessimism، interpersonal mistrust feeling of vivid insecurity.Culture from the stand point of this research is influenced by indicators such as cognitive، social and managerial factors. The research method is historical. Thus، by observing the characteristics of the political elite and the structure of society، different factors affecting the orientation of the political elite are identified. At the same time the approach was proactive and the authors are not satisfied with mere description of the political culture.The authors also retains the possibility of an active analysis of the issue. The method of data collection is also a desk research.