تاثير عوامل دموگرافيك بر رفتار عبور غيرمجاز عابران پياده در محدوده پل عابر پياده

زمينه و هدف: يكي از راهكار هاي پيشنهادي به منظور بهبود ايمني عابران پياده در موقع عبور عرضي از راه ها، احداث پل هاي عابر پياده مي باشد. در كنار هزينه هاي ناشي از احداث پل هاي عابر پياده همواره اين چالش وجود داشته است كه آيا عابران پياده از اين روگذر ها استفاده خواهند كرد يا خير. هدف از اين مطالعه، بررسي رفتار غيرمجاز عابران پياده در مواجهه با پل هاي عابر پياده و دستيابي به راهكار هاي مفيد در جهت ارتقاي ايمني عابران پياده از طريق بهره وري بيشتر از اين پل ها بوده است. روش: نوع پژوهش، كاربردي و روش آن از نظر گردآوري داده ها، توصيفي - پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش، عابران پياده در دو شهر اصفهان و يزد بوده اند. در همين راستا، 392 نفر به عنوان نمونه آماري و به صورت تصادفي موردمصاحبه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسش نامه اي پژوهشگرساخته است كه با استفاده از نظر خبرگان، تعيين اعتبار شد و پايايي آن به كمك ضريب آلفاي كرونباخ بالاتر از 7/0 محاسبه شد. براي تجزيه وتحليل داده ها از نرم افزار اس پي اس اس و رگرسيون لجستيك استفاده شد. يافته ها: نتايج بررسي تاثير متغيرهاي دموگرافيك بر پنج عامل بررسي شده عدم استفاده از پل هاي روگذر عابر پياده نشان داد كه متغيرهاي دموگرافيكي مالكيت خودرو، جنسيت، سن، هدف سفر و ميزان آشنايي با حوزه حمل ونقل، هركدام در يك و يا چند مورد از اين عوامل موثر بوده اند. اين تحليل نشان داد كه صرفه جوئي در زمان عبور و اشكالات مختلف در پل هاي عابر پياده موجود، مهم ترين عوامل عدم استفاده از آن ها توسط عابران پياده بوده اند.