تحليل عوامل بالقوۀ مؤثر در احتمال برخورد وسيلۀ نقليه با عابران پياده در محيط شهري

زمينه و هدف پژوهش: با افزايش تمايل به پياده روي از سوي افراد در جوامع بشري، مسئلۀ ايمني محيط گذرگاه هاي عابران پياده بيش از گذشته بايستي موردتوجه قرار گيرد. بنا بر آمار سازمان پزشكي قانوني كشور طي ساليان اخير، يك چهارم كشته شدگان تصادفات جاده اي مربوط به عابران پياده مي باشد. لذا ارزيابي احتمال برخورد بين وسايل نقليه و عابران پياده در معابر شهري مي تواند در راستاي تعيين مدل هاي برخورد بين آن ها مفيد واقع شود. مدل هاي برخورد به عنوان مجموعه اي از روابط علت و معلولي بين متغيرها، بيانگر نقش آن ها در به وجودآوردن اين نوع از برخوردها مي باشد. روش پژوهش: در پژوهش حاضر با سنجش رفتارهاي عابران پياده و رانندگان وسايل نقليه از طريق فيلم برداري در معابر شهري شهرستان بابل، احتمال برخورد وسايل نقليه با عابران پياده در شرايط مختلف عبور عابران پياده مورد واكاوي قرار گرفت. يافته ها: روابط علت و معلولي متغيرهاي مورد ارزيابي از طريق دسته بندي كردن نمودارهاي عليتي هريك از نمونه ها شكل گرفت و درنهايت الگوهاي علّيتي به وجود آورندۀ احتمال برخوردها در معابر شهري معرفي شدند. نتايج: در محل هاي خط كشي شده عواملي نظير گوش دادن رانندگان به موسيقي، صحبت كردن رانندگان با سرنشينان خودرو، نبود تابلوهاي هشدار دهنده در خصوص محل هاي عبور عابران و در محل هاي فاقد خط كشي، رفتارهاي غيرقابل پيش بيني عابران حين عبور و بي توجهي رانندگان به مسير، احتمال وقوع احتمال برخوردهاي خودرو عابران پياده را افزايش مي داد.