بررسي رابطۀ خودپندارة تحصيلي با عملكرد رياضي در دورة راهنمايي

هدف اين پژوهش شناخت عوامل مرتبط با افت تحصيلي دانش آموزان دورة راهنمايي در درس رياضي است؟ اين پژوهش بر اساس روش توصيفي- همبستگي است، كه بر روي 438 نفر از دانش آموزان استان خراسان شمالي ( تعداد 288 نفر كه در درس رياضي نمره كمتر از 10 و تعداد 150 نفر نمره بيشتر از 17 كسب كرده بودند) كه در سال 1387 مشغول تحصيل بودند، انجام شد. و با استفاده از پرسشنامه هاي خودپندارة تحصيلي دلاور، خودپندارة تحصيلي رياضي و افت تحصيلي رياضي انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. نتايج تحليل داده ها نشان داد نرخ افت تحصيلي رياضي در استان خراسان شمالي 13 /25 درصد است و بين خودپندارة تحصيلي (R= (0/ 41 خودپندارة رياضي ،(R=0/62)با افت تحصيلي رياضي رابطۀ مثبت و مستقيم وجود دارد. يافته هاي پژوهش حاضر نشانگر آن است كه خودپندارة تحصيلي ،خودپندارة رياضي، تجديد شدن در رياضي، استفاد از تك ماده در درس رياضي، معدل پايين در پنجم ابتدايي، تلاش و كوشش كم دانش آموزان در درس رياضي، با افت تحصيلي در درس رياضي همراه است. تلويح يافته هاي پژوهش براي دست اندركاران تعليم و تربيت، توجه به نقش اين عوامل در پيشگيري از افت تحصيلي در درس رياضي است.