بينامتني قرآني در اشعار سفيان بن مصعب عبدي

THE Quranic Intertextuality in the Poems by Sufyan ibn Mus’ab (the Ahl al-Bayt’s Poet)

نظريه بينامتني كه نخستين بار از سوي كريستوا مطرح شد بيانگر آن است كه هر متني برخاسته از متن هاي پيشين يا معاصر خود است و به معناي انديشه انتقال معنا يا لفظ از يك متن به متن ديگر مي باشد. اين انتقال بر اساس سه قاعده نفي جزئي، متوازي و كلي صورت مي پذيرد. از مهم ترين منابعي كه همواره مورد اقتباس شاعران قرار داشته قرآن كريم است. آنان همواره از سرچشمه فياض واژگان و مضمون هاي آن بهره مي بردند. يكي از اين شاعران، سفيان بن مصعب است كه شعر خود را در خدمت نشر فضايل ائمه( ع) و مفاهيم قرآني قرار داد. او با كمترين تغيير، بينامتني آشكاري را با مفردات و مضامين قرآني به نمايش گذاشته است. پربسامدترين نوع رابطه بينامتني در شعر وي، نفي جزيي است. در اين نوشتار با استفاده از روش توصيفي- تحليلي، روابط بينامتني در شعر اين شاعر مورد بررسي قرار گرفته است.