بررسي شاخصه هاي هويت رواني با تكيه بر بنيادگرايي مذهبي

Reviewing the Psychological Identity indices; Case study: Religious Fundamentalism

هدف اصلي اين مقاله بررسي زمينه هاي هويتي و بحران هويت در بنيادگرايي اسلامي و توجه بيشتر به زمينه هاي مربوط به ابعاد شخصيتي هويت است. بنيادگرايي در اثر عوامل متعدد داخلي و خارجي دريك كشور يا محدوده جغرافيايي بوجود آمده است. يكي از زمينه هاي مهم در بنياد گرايان بحران هويت و جستجوي هويت است. غالب افرادي كه جذب بنيادگرايي مي شوند، قابليت بالايي در اجراي دستور از اطاعت بي چون وچرا دارند و معمولا هويت آماده و بدون پرسشي را انتخاب مي كنند كه از طرف رهبران و افراد مذهبي، سياسي و نفوذي ارائه مي شود. و آنان معمولا زمينه هاي هويتي را كاوش ومورد پرسش قرار نمي دهند، بلكه بصور آماده پذيراي آن در كمترين زمان ممكن هستند. به دلايلي همچون آساني رسيدن به اهداف خود و رهايي از سردرگمي هاي بحران هويت به ابعاد شخصيتي و هويتي آماده گرايش دارند يا بعبارت ديگر پتانسيل دريافت هويت را بگونه اي اقتدارگرايانه را دارا هستند. پيداست از ميان ابعاد و وضعيت هاي هويتي كه جيمز مارسيا به آن اشاره مي كند، بهترين زمينه هويتي مي تواند در شرايط آنان جوابگو باشد هويت ضبط شده است. از اين رو بنيادگرايان معمولا بحران هويت داشته اند و داراي هويت ضبط شده هستند. هويت ضبطي از ناكارآمدترين حالات هويت جهت اعلام وجود در جامعه و همچنين حالت سلامت رواني و به تبع آن سلامت سياسي و اجتماعي جامعه است.

To recognize the nature of the tensions between Iran and Arabic countries، especially Saudi Arabia، we first should answer to this question seriously that why Iran phobia’s hegemonic project became popular among Arabic countries، particularly Saudi Arabia. In response to this question، it is supposed that Lucluo and Moufe analysis model can be helpful in the analyzing the discussion of hegemonic discourses. It was used because in one hand it shows that the discourse of Iran phobia is constructed by the western media and Arabic countries، particularly Saudi Arabia، and on the other hand، it considers the discourse of Islam phobia، Iran phobia، and Shia phobia are based on some historical and religious basis that could get high popularity among Arabic Sunnis greatly. Typically، historical debates between Arabs and non-Arabs، and Shiites and Sunnis are theorized in Iran-phobia discourses.