انتقال قدرت از قاجاريه به پهلوى

Reflections on the power-transfer developments from the Qajars to the Pahlavis

نوشتار حاضر قصد دارد با پاسخ به اين پرسش كه «چرا حكومت قاجار فرو پاشيد و پهلوى اول به قدرت رسيد؟» راهى به قانونمندى تاريخى در جريان انتقال قدرت بگشايد. مؤلف در پاسخ به پرسش ياد شده فرضيه‌هاى ذيل را مورد بررسى قرار مى‌دهد: 1. فشار مجموعه‌اى از عوامل درونى و بيرونى، حكومت قاجار را در حفظ قدرت مستأصل ساخت؛ 2. همزمانى رخدادهاى داخلى و خارجى در دست‌يابى رضاخان به قدرت مؤثر واقع شد؛ 3. انگليسى‌ها از مؤثرترين عوامل خارجى در سقوط قاجاريه و ظهور پهلوى بودند؛ 4.مؤلفه‌هاى شخصيتى رضاخان در رسيدن او به قدرت تأثير به سزايى داشت.

Providing an answer to the question that why the Qajar dynasty collapsed and was replaced by the first Pahlavi king, the paper is to show the existence of historical regularity in the process of power transfer. To answer the abave-mentioned question, the author examines the following hypotheses: (1) The pressure of a mumber of external and internal factors made the Qajars incapable to maintain power; (2) The simultaneosness of external and internal events were influencial on Rezakhan's power attainment; (3) The English were most influencial in the fall of the Qajars and the rise of the Pahlavis; (4) Razakhan's personal charactristics had a signifcant role in his attaining to power.