ميرزاى قمى و شاهان قاجار

Mirza-ye Qumi and the Qajar kings

سلوك و رفتار سياسى علماى شيعه با شاهان و سلاطين بر اساس انگيزه‌هاى دينى بوده است، نه به خاطر مسائل مادى و دنيايى. اهداف علما، از جمله ميرزاى قمى از ارتباط با سلاطين به جهت حفظ يك حاكم شيعى، عدم جايگزينى ظالمى ديگر، جلوگيرى ازهرج و مرج، جلوگيرى از نفوذ فرقه‌ها و افكار انحرافى در سلاطين و در نتيجه جلوگيرى از تضعيف مكتب اهل بيت: بوده است. علماى شيعه على‌رغم ارتباط با حكّام و سلاطين، استقلال خود را نيز حفظ كرده و ارتباط با آنها منجر به صدور فتوا يا حكمى كه مبتنى بر ميل و خواسته شاهان باشد، از سوى فقها و علما نشد. آنچه در پى‌مى‌آيد بررسى نمونه‌اى از رفتار سياسى علماى شيعه با سلاطين و حكّام است.

The Shiite ulama behaved with sultans and kings based on religious motivations, not material or worldly motivations. Ulama, including Mirza-ye Qumi, supported sultans in order not to replace a Shiite ruler with an oppressive one, to prevent anarchy, to prevent deviant thoughts to occupy sultans minds, and finally, to prevent Shiism to decline. Despite their relationship with kings, the Shiite ulama maintained their independence, and this relationship did not make them it issue any religious decree rooted in their own and the king's wishes. The paper is a sample of the political behavior of Shiite ulama with sultans and rulers.