بررسي علل و شيوع مسموميت با ديگوكسين در بيماران قلبي بستري در بيمارستان فيروزگر تهران در طي سال‌هاي 1394- 1390

Investigation The Cause and Prevalence of Digoxin Poisoning in Cardiac Patients hospitalized in Firoozgar Hospital in Tehran Between 2011 and 2015

زمينه و هدف : داروي ديگوكسين به وفور براي بيماران قلبي تجويز مي شود و اوردوز اتفاقي بويژه در صورت بروز نارسايي كليوي يا در نتيجه تداخلات داروي در اين بيماران بصورت شايع رخ ميدهد. هدف از اين مطالعه، بررسي رابطۀ سطح سرمي ديگوكسين با علائم مسموميت، تعيين نقش فاكتورهاي مداخله‌كننده مانند بيماري‌هاي زمينه­اي، اختلالات الكتروليتي و متابوليك در رابطه با بروز مسموميت و تعيين شيوع علائم قلبي و غير قلبيِ مسموميتِ مزمن با ديگوكسين در بيماران قلبي دريافت‌كنندۀ ديگوكسين بوده است. روش بررسي: مطالعه از نوع مقطعي - موردي است كه بر روي 531 بيمار مصرف­كنندۀ ديگوكسين كه در بيمارستان بستري بوده‌اند، انجام گرفته است. اطلاعات بيمار، شامل علائم قلبي و غير قلبي و يافته­هاي آزمايشگاهي، به‌ويژه سطح سرمي ديگوگسين، از پروندۀ باليني بيماران استخراج و آناليز آماري شد. يافته‌ها: شيوع مسموميت با ديگوكسين در بيماران دريافت كنندۀ اين دارو تقريباً 52 نفر (10 درصد) بود. از مجموع 52 بيمار مسموميت با ديگوكسين، پنجاه مورد (96%) مربوط به مسموميت مزمن غيرعمدي در جريان مصرف دارو مي شد و تنها دو مورد مريوط به مسموميت حاد ناشي از اقدام به خودكشي مي شد. 60% بيماران را زنان تشكيل مي­دادند و ميانگين سني بيماران 11 ± 75 سال بود. ميانگين سطح سرمي ديگوكسين براي مردانng/mL 2.81 ± 0.13 و براي زنانng/mL 2.94 ± 0.07 بود. همچنين تفاوت معني‌داري بين ميانگين سطح سرمي افراد بالاي 65 و كمتر از 65 سال وجود داشت (به ترتيب 0/14 ± 3/28 ng/mL و 0/09 ± 2/66 ng/mL). در 62% بيماران، آنزيم‌هاي عملكرد كليوي افزايش يافته بود. تشديد بيماري كليوي زمينه‌اي يا بروز نارسايي حاد كليوي مهم‌ترين عامل مستعد كنندۀ مسموميت با ديگوكسين بود. بحث و نتيجه‌گيري: سن بالا و بيماري زمينه‌اي كليوي يا بروز نارسايي حاد كليه از مهم‌ترين علل پيشگويي‌كننده در احتمال بروز مسموميت در پي مصرف داروي ديگوگسين در بيماران تحت درمان با اين دارو است. سن بالاي 65 سال خطر مسموميت را دو تا سه برابر افزايش مي‌دهد.

Background: Due to prescribing high doses of digoxin for cardiac patients and the importance of its poisoning, this study aimed to survey the correlation between prevalence of digoxin serum level with poisoning symptoms, determining the role of interventional factors such as underlying diseases, electrolyte and metabolic disorders in association with the occurrence of poisoning, determination of the prevalence of cardiac and non-chronic signs of chronic poisoning with digoxin in cardiac patients who receive digoxin. Method: This was a cross sectional study which was conducted on 531 hospitalized patients using. Patient information including cardiac and non-cardiac symptoms, and laboratory findings, especially digoxin serum levels, were extracted from clinical records and analyzed statistically. Findings: Poisoning prevalence with Digoxin in patients were 10% and 97.9% out of 52 patients with Digoxin poisoning, related to Chronic poisoning in patients treated with digoxin and only 2 cases were acute poisoning due to attempted suicide. 60% of patients were females and the mean age of patients was 78±11.3. The mean level of digoxin serum in male and female groups were 2.81±0.13 ng/ml and 2.94±0.07 ng/ml, respectively. There was a significant difference in the mean serum level of patients over 65 and under 65 years old (3.28 ± 0.14 ng/mL and 2.66 ± 0.09 ng/mL respectively). In 62% of patients, renal function enzymes were increased. Subacute renal disease or acute renal failure was the most important cause of digoxin poisoning. Conclusion: The high age and subacute renal disease or acute renal failure are the most important factors in prediction of the occurrence probability of Digoxin poisoning in patients treated with this drug. The risk of poisoning increases up to 2 or 3 times for people over 65 years old.