بررسي تأثير برنامه خود مديريتي بر خودكارآمدي در سالمندان مبتلا به نارسايي قلبي

THE IMPACT OF SELF-MANAGEMENT PROGRAM ON SELF-EFFICACY OF ELDERLY PATIENTS WITH HEART FAILURE

پيش‌زمينه و هدف: نارسايي قلبي، يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي مزمن در سراسر دنيا مي‌باشد كه هزينه‌هاي زيادي بر سيستم‌هاي بهداشتي تحميل مي‌نمايد. راهكارهاي متعددي براي كنترل بيماري وجود دارد كه برنامه خودمديريتي يكي از اين ‌روش‌هاست. مطالعه حاضر باهدف تعيين تأثير آموزش برنامه خودمديريتي بر خودكارآمدي سالمندان مبتلا به نارسايي قلب انجام گرفت. مواد و روش كار: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني يك سوكور بود كه بر روي 90 بيمار منتخب مبتلا به نارسايي قلب مراجعه‌كننده به بيمارستان 22 بهمن نيشابور انجام شد. نمونه‌ها به‌صورت تصادفي به دو گروه آزمون و شاهد 45 نفره تقسيم شدند. برنامه خودمديريتي شامل آگاهي و شناخت، فرايند حل مسئله، رژيم غذايي، ورزش و كنترل استرس بود كه به مدت شش هفته به بيماران آموزش داده شد و طي دو ماه پي گيري گرديد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافيك و پرسشنامه خودكارآمدي بيماران قلبي ساليوان قبل، بعد و هشت هفته پس از انجام مداخله جمع‌آوري گرديد. تجزيه‌ و‌ تحليل اطلاعات با آزمون‌هاي آماري 2χ، تي مستقل، آناليز واريانس با اندازه‌هاي تكراري انجام گرفت. يافته‌ها: بررسي‌ها نشان داد قبل از مداخله بين ميانگين خودكارآمدي قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معني‌داري مشاهده نشد (0/05p). بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كه اين روش براي متقاعد كردن بيماران به انجام تغييرات رفتاري و پايبندي به رژيم‌هاي دارويي در بلندمدت مي‌تواند مناسب باشد. لذا مي‌توان از برنامه خودمديريتي به‌عنوان راهبردي در ارتقاء سلامت بيماران استفاده نمود.

Background & Aims: Heart failure is one of the most common chronic diseases which forces a huge cost to the health system. To manage the heart failure, there are several strategies. One of these methods is self-management program. This study aimed to determine the effect of self-management program on self-efficacy in elderly patients with heart failure. Materials & Methods: This study was a single blind clinical trial which was carried out on 90 patients with heart failure class 2 and 3 who referred to Neyshabour 22 Bahman hospital. The participations were randomly assigned into two (n=45) interaction & control groups. Self-management program included awareness and recognition, problem-solving process, diet, exercise, stress management, who were trained for six weeks. The patients were followed for two months. Data were collected with using of demographic characteristics questionnaire and self -efficacy of cardiac patients before, after, and eight weeks after intervention Data analyses were done by chi-square, independent t-test, Fisher, and ANOVA with repeated measures. Results: The results showed that patients in both groups were matched in terms of background factors before the intervention, there was no significant difference between the mean efficacy in two groups (p>0/05). However, by measuring twice after the intervention, there was a significant difference between the mean efficacy in two groups (p<0/001). Conclusion: According to the findings, we can conclude convincing the patients to perform long-term behavior changes, and adhering them to drug regimens may be an appropriate method. Therefore this program can be used strategically to promote the health of patients with heart failure.