نقد مقاله « پيمان الست و نقد ديدگاه هاي مفسران درباره آيه ميثاق »

A Critique of the Article “The Covenant of Alast and Critique of the Interpreters’ Viewpoints about the Verse of Covenant”

«آيات الست» كه به عنوان «آيه ميثاق» شناخته مي شود، از دشوارترين و پيچيده ترين آياتي است كه در ميان مفسران به اختلاف تفسير شده است. مقاله «پيمان الست و نقد ديدگاه هاي مفسران... » از جمله نوشتارهايي است كه تلاش نموده بر اساس آخرين تحقيقات و پژوهش ها در خصوص تفسير «آيات الست»، ديدگاه برگزيده خود را عرضه نمايد. با اين حال به نظر مي رسد آنچه به عنوان نظريه «عالم شهود» ارائه شده، با نقدهاي جدي روبه رو است؛ به گونه اي كه پذيرش اين ديدگاه را دچار مشكل مي كند. ازاين رو پژوهش انتقادي حاضر تلاش دارد با تحليل محتواي مقاله مذكور، ضمن بيان نقاط قوت و ضعف آن، راه برون رفت از پيچيدگي ها و معضلات فهم و تفسير آيات محل بحث را روشن نمايد. تدبر و تامل در فرازها و مفردات آيات، مهم ترين شرط فهم قرآن است؛ شرطي كه مقاله مورد اشاره با وجود توجه به آن، در مقام عمل، كمتر به مقصود واقعي آن توفيق يافته است.

The “verses of alast”, which are known as the “verse of covenant” (āyat al-mīthāq) are among the most difficult and complicated verses that the interpreters are divided over its interpretation. The article, “The Covenant of Alast and Critique of the Interpreters’ Viewpoints …” is among the writings that have attempted to present their select viewpoint based on the latest investigations about the interpretation on “alast verses”. Nevertheless, it seems what is presented as the “realm of divine vision” is facing serious criticisms, to such an extent that it makes this viewpoint hard to accept. Thus, the present critical tries, with an analysis of the content of the above-mentioned article and while stating its strengths and weaknesses, to clarify the way to disengage from the complexities and difficulties of understanding and interpreting the verses in question. Deliberation and pondering on the phrases and single words of the verses is most important requisite for understanding the Qur’an; a requisite that the above-mentioned article has not been quite practically capable of achieving its real intention, despite paying attention to it.