چكيده فارسي :
در اين مطالعه 11 كشور در حال توسعه (شامل ايران، شيلي، چين، برزيل، تركيه، كره جنوبي، تونس، مالزي، اندونزي، هندوستان و مكزيك) براي بررسي اثر آزادسازي تجاري برخالص صادرات انتخاب شده‌اند. خالص صادرات عبارت ازارزش صادرات كالا و خدمات منهاي ارزش واردات كالا و خدمات معرفي شده كه صادارت كالا و خدمات، به طور واقعي تابعي از درآمدساير كشورها (يا به عبارتي درآمد جهاني)، قيمت‌هاي داخلي و خارجي كالا است. قيمت‌هاي داخلي وخارجي مي‌توانند در قالب رابطه مبادله توان رقابتي كشورها را جهت صادرات سنجش كنند و واردات نيز تابعي از درآمد كشور داخلي و قميت‌هاي داخلي وخارجي (يا به عبارتي رابطه مبادله) مي‌باشد. لذا خالص صادرات كالا وخدمات به صورت تابعي از متغيرهاي صادرات با يك دوره وقفه، توليد ناخالص داخلي، درآمد جهاني، رابطه مبادله و شاخص آزادسازي تجاري معرفي شده و با استفاده از روش داده‌هاي تلفيقي براي دوره 8 ساله 1999-2006 ميلادي مدل مربوطه تخمين زده شد. نتيجه برآورد اين مدل نشان مي‌دهد كه اثر آزادسازي تجاري بر خالص صادرات كالاها و خدمات در كشورهاي مورد بررسي مثبت است.
چكيده لاتين :
Over the past two decades, trade has been an engine of growth and reduction of poverty. Trade liberalization is a dominant process for integration of developing countries into the world economy. Trade liberalization refers to the removal of government incentives and restrictions from trade between nations. This research studies the impact of trade liberalization on net exports of developing and newly industrialized economies. To accomplish this task, we collected a panel data set of 11 countries over 1999-2006. Our sample includes Iran, Chile, China, Brazil, Turkey, South Korea, Tunisia, Malaysia, Indonesia, India, and Mexico. To test the effects of Terms of Trade, real GDP, and the foreign income on net export, we use the pooled regression model as the baseline for our comparison. For the period of our study, we find strong evidence that trade liberalization leads to higher net exports and overall trade balance
