تاثير اعتبارات بانكي بر صادرات غيرنفتي بخش هاي صنعت و كشاورزي در ايران

در اقتصادهاي پيشرفته، توسعه يافتگي يك كشور رابطه مستقيمي با حجم روابط تجاري بين المللي آن كشور دارد. بنابر اين توسعه صادرات و تحصيل درآمد ارزي در سرلوحه اهداف سياستگزاران اقتصادي كشورها قرار دارد. اين مهم حاصل نخواهد شد مگر با برنامه ريزي دقيق و هموارسازي زير ساخت هاي توليدي كشور كه در اين بين نقش بانك ها به عنوان يكي از تامين كنندگان سرمايه در ايران مهم مي باشد. بر اين اساس، سوال اصلي در مقاله حاضر اين است كه در ايران تاثير اعتبارات بانكي بر صادرات غيرنفتي دو بخش صنعت و كشاورزي چگونه است؟ براي تحليل و پاسخگويي به سوال فوق با استفاده از روش هم انباشتگي يوهانسن و داده هاي سري زماني مربوط به سال هاي 1352 تا 1391 اقتصاد ايران، تاثير اعتبارات بر صادرات بررسي شده است. نتايج حاصل از روابط بلندمدت، بيانگر آن است كه اعتبارات بانكي بخش هاي صنعت و كشاورزي بر صادرات آنها تاثير مثبت و معني داري دارد. ميزان اين تاثيرگذاري در بلندمدت براي بخش صنعت برابر با 0/28 و براي بخش كشاورزي مقدار 0/32 مي باشد.