نقش تركيه در بحران سوريه و تأثير آن بر امنيت ملي خارجي جمهوري اسلامي ايران

در دهه اخير كشورهاي غرب آسيا با چالش هاي امنيتي و نظامي پيچيده اي رو به رو بوده است. آمريكا و متحدانش راهبردهاي خود در غرب آسيا را به صورت هاي مختلف پيگيري نموده اند. بي نيات سازي محيط امنيتي پيراموني رژيم صهيونيستي از مهمترين اهداف براي آمريكا بوده است. راهبرد آمريكا و غرب براي توليد بحران داخلي و بي ثباتي در سوريه متناسب با تحولات غرب آسيا براي تأثيرگذاري بر محور مقاومت از سال 1390 آغاز شد و در اين راستا كشورهايي همچون تركيه، قطر و عربستان سعودي همراه آمريكا و غرب در بحران سوريه مداخله كرده و حمايت هاي مالي و تسليحاتي از مخالفين سوريه به عمل آورده اند. اين مقاله به بررسي نقش تركيه در بحران سوريه بر مبناي نظريه واقع گرائي تهاجمي پرداخته و به اين فرضيه رسيده است كه تداوم اين نقش علاوه بر تأثيرگذاري بر روابط دوجانبه تركيه و ايران، امنيت ملي خارجي ايران شامل مقاومت اسلامي، نفوذ و قدرت منطقه اي، عمق راهبردي و امنيت نظامي ج.ا.ايران را تهديد مي كند. مقاله با روش تحقيق توصيفي تحليلي و روش گردآوري كتابخانه اي است و با طرح عوامل داخلي و خارجي بحران سوريه و كمك هاي آموزشي و تسليحاتي تركيه براي مخالفان سوريه و سياست خارجي ايران و تركيه، آثار اين بحران را بر امنيت ملي خارجي كشورمان تحليل كرده است.