پيوند طلسمات و صورتگري در اسلام

حرمت تصويرگري در اسلام يكي از پيش فرض هاي مسلم پژوهشگران تاريخ هنرهاي اسلامي است. در اين پژوهش اين پرسش اصلي مطرح است كه تصور و ذهنيت مسلمانان نخستين از مبحث تصوير)نقش، تمثال (و به طور عام مقوله صورت و صورتگري) حيواني و انساني (چه بوده است كه بر اساس آن، پرداختن به صورتگري از جانب شارع ممنوع شده بوده است؟ در اين نوشتار، بر اساس منابع اصلي نشان داده شده كه ذهنيت مسلمانان از تصوير و صورتگري در سده هاي نخستين اسلامي _مسبوق بر ذهنيتي كهن در تمدن هاي ايران و مصر و فلسطين باستان_ عمدتا تصاويري بوده كه در جادوگري و طلسمات به عنوان يكي از عناصر اوليه به كار مي رفته است؛ بر اين اساس، تحريم صورتگري مخالفت با ساحران و طلسم كاران بوده است نه به معناي ناسازگاري با هنرهاي تجسمي؛ و مي توان گفت در كنار موضع صريح قرآن در برابر شرك و بت پرستي، شكل گيري و تداوم آموزه حرمت صورتگري در اسلام با اين ذهنيت فرهنگي هم مرتبط بوده است.