نزاع ديوانيان و نظاميان در انديشه سياسي ملاحسين واعظ كاشفي

درگيري اهل قلم و سيف (ديوانيان و نظاميان) در سراسر دوره تيموري، از جمله دوران حكومت سلطان حسين بايقرا حك (873-911 ق) به شدت در جريان بود. در اين نزاع، شخص سلطان و امير عليشير نوايي كه هر دو از امراي نظامي بودند با اقدامات خود در جهت تضعيف نهاد وزارت گام برداشتند. ملاحسين واعظ كاشفي، يكي از فرهيختگان ايراني اين دوره، در آثار خود كوشيد تا به احياي جايگاه وزارت و طبقه ديوانيان برآيد. وي در اين راستا با بيان محاسن وزارت و خطرهايي كه از جانب امراي ترك حكومت را تهديد مي كرد، به طور غيرمستقيم سلطان را از نزديك شدن زياد به امراي نظامي و تقويت آنها برحذر ميداشت. كاشفي در مقابل نهضت گسترش ادب تركي كه توسط نوايي دنبال ميشد، كوشيد با تاليف همه آثار خود به فارسي و تحرير كتاب كليله و دمنه در راستاي تقويت زبان و فرهنگ ايراني گام بردارد. او همچنين در كتاب مخزن الانشاء اقدام به هم طراز كردن مناصب ديوانيان و نظاميان كرد كه تا آن هنگام بي سابقه بود.