پارچه بافي در دوره تيمور ( مطالعه موردي پارچه هاي بكار رفته در تزيين چادر مراسم طوي )

با توجه به جايگاه پارچه بافان در تمدن ايران و از جمله در دوره تيموري، پژوهش حاضر با تكيه بر روش توصيفي- تحليلي مي كوشد تا به اين پرسش پاسخ دهد كه جلوه نمايي اين هنر در غالب منسوجات پارچه اي مورد استفاده در طوي هاي تيمور در قالب پوشش چادرها از سوي بافندگان بر اساس روايات متون و نگاره هاي بازمانده از مجالس تيمور مبتني بر چه سياستي از سوي دربار و داراي چه ويژگي هاي هنري از سوي بافندگان بوده است؟ يافته ها مبتني بر تحليل كلامي و بصريِ روايات و نگاره ها، حاكي از آن است كه از سويي بنا به طبع هنردوست تيمور و از سوي ديگر به دليل نماياندن اقتدار و ثبات سياسي- نظامي در عرصه ملي و فراملي، نشان دادن رشد و تعالي فرهنگي- هنري سرزمين هاي تحت حكومت و كسب وجه و پايگاه در ميان ساير ملل، همواره سعي مي شد چادرهاي مربوط به طوي هاي تيمور كه گاه سفيران ساير كشورها در آن حضور داشتند، به نحوي منحصر به فرد تزيين شود. متعاقبا در پي نياز و سياست حمايتي تيمور نسبت به آثار توليدي در اين حوزه، سبك هاي هنري پارچه بافان اين دوره به اوج بالندگي و رشد خود دست يافت، چنانكه پارچه هاي بكار رفته در چادرهاي طوي مبتني بر نبوغ هنري پارچه بافان ايراني تا حد بسياري از سبك چيني فاصله و با بهره گيري از الياف، نقوش و رنگ بندي ويژه، به استقلال هنري مطلوبي دست يافت.