سنت كتاب آرايي ايراني و توسعه آن در آسياي صغير در دوره ميانه

سنت آرايش و تزيين كتب، سابقهاي كهن در آسياي ميانه و به خصوص در فلات ايران دارد. اين هنر از عصر حاكميت مغول و با حمايت مستقيم دربار داراي قاعده و اصولي مشخص شد و توسعه اي چشمگير يافت. به تدريج آوازه فعاليت مكاتب كتاب آرايي ايران و كيفيت بالاي آثار، سبب شد تا دولتهاي همسايه در پي كسب اين تجارب و برپايي كارگاههايي مشابه برآيند. سرزمين آسيايصغير يكي از اين مناطق بود كه در دوره هاي مختلف تاثيرات چشمگيري را از ادب و هنر ايران و از جمله كتاب آرايي اخذ كرد. پرسش اين است كه چه عواملي سبب بسط و گسترش سنت كتاب آرايي ايراني در منطقه آسياي صغير بوده است؟بدين منظور مجموعه عواملي كه بر ورود دستاوردهاي هنر كتاب آرايي ايران بر سرزمين آسياي صغير در دوره ميانه (از زمان حاكميت سلاجقه روم تا دوران شكوفايي كتاب آرايي عثماني) نقش داشته اند با ارجاع به منابع و اسناد موجود، معرفي و تحليل ميشوند. داده هاي به دستآمده بر اين امر گواهند كه مواردي همچون نفوذ فرهنگ و ادب ايراني، مهاجرت هنرمندان، انتقال نسخ مصور و حضور برخي از حاميان كتاب آرايي ايراني در ديار عثماني از جمله عوامل مهم در گسترش و تداوم دستاوردهاي كتاب آرايي ايران در آسياي صغير بوده اند.