ريشه يابي مخالفت مردم بلوچستان با اجراي قانون سجل احوال در دوره پهلوي اول

بلوچستان آخرين ناحيه از ايران بود كه دولت پهلوي اول اقتدار خود را درآن ناحيه توسعه داد. به دنبال استقرار دولت، بلافاصله كارگزاران حكومتي برنامه هاي مختلفي را زمينه مدرن سازي و تثبيت قدرت دولت مركزي آغازكردند. اجراي قانون سجل احوال با هدف شناخت و احضار مشمولين از پروژه هاي دولت مركزي در بلوچستان بود كه در مقايسه با ديگر مناطق ايران ديرتر آغاز و طي دو مرحله انجام شد. اقدامات ماموران سجل احوال با مخالفت و مقاومت هاي گسترده اي روبرو شد و به واكن شهاي متفاوتي از سوي ساكنان اين منطقه انجاميد. در اين پژوهش تلاش شده تا به اين سوال پاسخ داده شود: چه عواملي از نظر فكري و ساختاري موجب مخالفت مردم بلوچستان با قانون سجل احوال شد؟ پاسخ به اين سوال، شناخت وقايع تاريخي موثر در شك لگيري ذهنيت مردم بلوچ نسبت به حكومت و آگاهي از برنامه هاي نوسازي و چگونگي اجراي آنها را مي طلبد، لذا ضمن توجه به اين نكته، تحولات و رويداد هاي دوره مورد پژوهش براساس روش تحليل تاريخي با كمك اسناد و مدارك آرشيوي و نيز بهر هگيري از ساير منابع مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي نشان م يدهد ذهنيت شكل گرفته كه حاصل روش حكوم تهاي پيشين و تضاد برنامه هاي نوسازي با جامعه سنتي بلوچستان بود، علل اصلي مخالفت در برابر اين قانون بود.