ارزيابي نظريه‌هاي انسجام و پيوستگي متني : به ‌سوي چارچوبي براي ارزيابي خوانش‌پذيري در سطح گفتمان

در اين مقاله، دو ويژگي متني انسجام و پيوستگي در نظريه‌هاي مطرح گفتماني بررسي و بر اساس نتايج آن چارچوبي تلفيقي براي ارزيابي خوانش‌پذيري در سطح گفتمان ارائه شده است. پژوهش حاضر به دنبال پاسخگويي به اين پرسش است كه نظريه‌هاي مختلف گفتماني هر يك به چه ميزاني به مشخصه‌هاي متني انسجام و پيوستگي پرداخته‌اند و كدام نظريه‌ها مي‌توانند سازوكارهاي عملياتي ساده و مناسبي را براي ارزيابي خوانش‌پذيري در سطح گفتمان فراهم كنند. براي اين منظور، هفت نظرية گفتماني به طور تفصيلي مرور و چگونگي مواجهة آنها با دو مشخصة انسجام و پيوستگي متني ارزيابي شد. ارزيابي نظريه‌هاي گفتماني نشان مي‌دهد كه تلقي آنها از انسجام و پيوستگي همواره يكسان نبوده و نظريه‌ها بر جوانب مختلفي از اين دو پديدة متني تمركز داشته‌اند. بر اساس الگوي پيشنهادي و ارزيابي نظريه‌ها، نتيجه گرفته مي‌شود كه نظرية كينچ و ون‌دايك (1978) و دانِش (1974)، سازوكار كاربردي ساده و كاملي براي توليد يا ارزيابي خوانش‌پذيري در سطح گفتمان ارائه مي‌دهند.