نشانه‌شناسي؛ نظريه و روش

Semiotics: Theory & Method

نشانه‌شناسي، علم مطالعۀ نظام‌هاي نشانه‌اي (زبان، رمزگان، و...)، فرايندهاي تأويلي و ابزاري پژوهشي براي فهم حقيقت پنهان در پس علائم، رموز و نشانه‌ها و نمادهاي فرهنگي است. در عرصۀ پژوهش‌هاي سياسي، اين علم به بررسي ماهيت ارجاعي گزاره هاي سياسي و نسبت اين گزاره‌ها با حقيقت مي‌پردازد. به بيان ديگر، يك نشانه‌شناس سياسي با تمركز بر كاركرد نشانه‌ها، به بحث در مورد توليد معنا و چگونگي معنادار شدن زيست‌جهان سياسي آدميان توسط نظام آنان (نشانه‌ها) مي‌پردازد. از اين منظر، ترديدي نيست كه پديده‌هاي سياسي به‌تنهايي معنا پيدا نمي‌كنند، بلكه در درون شبكه‌اي از معاني جاي دارند و داراي چهارچوب فرهنگي هستند. نشانه‌شناسي با مطالعه اين چهارچوب و زمينه فرهنگي، به مطالعۀ سياست ياري مي‌رساند.

Semiotics is the science of studying signs and signs systems (such as language, codes, etc), and a research tools to understand the underling facts in cultural signs, codes, signals and symbols. In the realm of political research, this science studies the referential essence of political propositions and the relation of these propositions to the trutht. In other words, focusing on the functions of signs, a political semiologist would discuss meaning production and the process of meaningfulness of the human being’s political living world through their system (signs). In this point of view, there is no doubt that political phenomenon alone would be meaningless; they are situated in a network of meanings and posses a cultural framework. Semiotics helps to study politics by studying this framework and cultural background.