شاه آرماني در ايران باستان و شهر زيباي افلاطون مطالعه موردي: كوروش كبير

Ideal King in Ancient Iran and Plato’s Beautiful City: Case Study of Cyrus the Great

اين مقاله با تبيين نظام فكري ايران و انديشه سياسي شاه آرماني در دوره كوروش، ضمن بررسي ساختار سياسي و اجتماعي نظام مختار، بر آن است نشان دهد چرا و چگونه خردمندي، شجاعت، ميانه‌روي و عدالت، چهار محور بازخواني شده در جمهور افلاطون، همان‌گونه كه نويسندة كتاب شهر زيباي افلاطون و شاه آرماني در ايران باستان نشان داده، همواره مبناي انديشگي ديني و سياسي دولت ايراني محسوب مي‌شدند. به عبارت ديگر اين پژوهش در جست‌وجوي مباني يك نظم سياسي و اجتماعي مطلوب و سازگار با هويت ديني و سياسي ايران باستان بر آن است تا با مراجعه به متون و زمينه تاريخي آن دوره ضمن آزمون نظريه فتح‌اله مجتبايي و تطبيق دوره كوروش با عناصر افلاطوني، روح حاكميت سياسي، اجتماعي حاكم بر جامعه ايراني را در اين دوره مورد مطالعه قرار دهد.

Explaining the ancient Iranian intellectual system and political thought; namely Ideal king in Cyrus period, and through analyzing the socio-political structure of the preferred system, this article seeks to reveal how and why the four reinterpreted pillars of philosopher-king of Plato in Republic namely, wisdom, courage, moderation and justice, as presented by the author of Plato’s Beautiful City and the Ideal King in Ancient Iran, have been the main intellectual portrait of Iranians in Cyrus period; religiously and politically. On the other hand, surveying a domestic cement for an ideal socio-political order consistent to the religious and political identity of the ancient Iran, and by analyzing texts and their historic background, this article seeks to study the spirit of socio-political sovereignty governing the Iranian society in this era, while examining Fathollah Mojtabaee’s theory and adjusting the Cyrus period with Platonist elements.