هنرهاي تعاملي و آموزش دانشگاهي بررسي برنامه درسي رشته هنرهاي تعاملي مدرسه هنر منچستر بر اساس رويكرد شناختي

مقاله حاضر به بررسي آموزش دانشگاهي هنرهاي تعاملي از منظر يكي از رويكردهاي آموزشيِ تعامل ـ محور، يعني علوم شناختي مي‌پردازد. بر اساس فرضيۀ تحقيق، تعاملي بودن اين رشته مستلزم روش‌هاي تعاملي آموزش، بالاخص روش شناختي‌است. هدف اين پژوهش جست‌وجوي روش‌هاي تدريس و يادگيري، و اصول و اهداف آموزشي در آموزش هنرهاي تعاملي (در يك نمونۀ موفق) است تا در مقايسه با يكي از رويكردهاي تعامليِ آموزش (رويكرد شناختي) مورد مقايسه و تطبيق قرار گيرد. نمونه‌هاي مورد مطالعه شامل 1) برنامۀ درسي رشتۀ هنرهاي تعاملي مدرسۀ هنر منچسترِ دانشگاه متروپوليتن (به­دليل باسابقه‌بودن دانشگاه‌؛ جامع بودن برنامۀ درسي و رويكرد آموزشي كه به ادعاي برنامه‌ريزان درسي در تقابل رويكردهاي سنتي‌است) و 2) رويكرد علوم شناختي در آموزش (به­دليل اهميت و ارجحيت محور تعامل و جنبه‌هاي نوآورانه در آن) است. مقالۀ حاضر به اين پرسش‌ها پاسخ مي­دهدكه آموزش دانشگاهي هنرهاي تعاملي از چه روش‌هايي استفاده مي‌كند؟ آموزش شناختي به­عنوان رويكردي تعامل ـ محور چه راهبردهايي را براي آموزش معرفي مي­كند و جايگاه و ارتباط آن با آموزش هنرهاي تعاملي چيست؟ در اين تحقيق از روش تحليلي ـ تطبيقي بهره گرفته شد و در مقايسه و مطالعۀ 24 راهبرد استخراج­شده از روش تدريس شناختي، با 21 راهبرد از برنامۀ درسي مدرسۀ هنر منچستر، 17 مورد مشترك بودند و 4 مورد تنها مختص رويكرد شناختي و7 مورد ويژۀ مدرسۀ هنر منچستر بود. رهيافت تحقيق به همسويي و هم­پوشاني يك رويكرد آموزشي تعامل ـ محور با روش­هاي تدريس و آموزش رشتۀ هنرهاي تعاملي و ضرورت استفاده از روش‌هاي تعاملي نظام آموزشي براي آموزش هنر تعاملي منجر شد.