بررسي رابطه بين تسهيم دانش و ميزان كاربست مولفه‌‌هاي سازمان يادگيرنده در كتابخانه‌هاي دانشگاه‌هاي دولتي شهر اصفهان

مقدمه: امروزه كتابخانه‌ها با تغييرات وسيعي از لحاظ خدمات‌رساني روبه‌رو هستند. بنابراين براي باقي‌ماندن در اين محيطِ اطلاعاتيِ در حال تغيير، بايد با تبديل‌شدن به سازمان يادگيرنده، پژوهش و ريسك‌كردن را بپذيرند. هدف پژوهش حاضر، تعيين رابطه بين تسهيم دانش و ميزان كاربست مؤلفه هاي سازمان يادگيرنده بر اساس مدل سنگه در كتابخانه هاي دانشگاه هاي دولتي شهر اصفهان است. روش‌شناسي: روش پژوهش توصيفي‌همبستگي و جامعۀ آماري شامل كليۀ كتابداران شاغل (نمونه 120 نفر) در دانشگاه اصفهان، صنعتي اصفهان و علوم پزشكي اصفهان در سال 1393 است. در اين پژوهش از پرسشنامه هاي استاندارد تسهيم دانش و نيز پرسشنامۀ محقق ساختۀ سازمان يادگيرنده استفاده شد. براي تحليل داده ها در سطح آمار توصيفي از آماره‌هاي فراواني، درصد، ميانگين، انحراف معيار، و واريانس و در سطح آمار استنباطي از آزمون ضريب همبستگي اسپيرمن و خي‌دو استفاده شده است. يافته‌ها: مقدار r مشاهده شده در سطح 0/05≥P همبستگي مثبت و معناداري را بين تسهيم دانش و ميزان كاربست مؤلفه هاي سازمان يادگيرنده در كتابخانه‌هاي دانشگاه اصفهان، صنعتي اصفهان و علوم پزشكي اصفهان نشان داد. همچنين بين تسهيم دانش و مؤلفه هاي سازمان يادگيرنده از جمله تسلط شخصي، آرمان مشترك، مدل‌هاي ذهني، يادگيري تيمي و نگرش سيستمي رابطۀ مثبت معنادار مشاهده گرديد. ازطرف‌ديگر، برحسب دانشگاه هاي مختلف نيز تفاوت وجود دارد. نتيجه‌گيري: باتوجه به اهميت تسهيم دانش و همبستگي مثبت ميان تسهيم دانش و ميزان كاربست مؤلفه‌هاي سازمان يادگيرنده، راهكارهايي جهت افزايش ميزان كاربست مؤلفه هاي سازمان يادگيرنده و تسهيم دانش كتابداران پيشنهاد شده است.