سياست و عرفان در مهابهاراتا

MYSTICISM and POLITICS IN MAHABHARATA’S PHILOSOPHY

عرفان، چه نسبتي با سياست دارد؟ آيا مي‌توان از عارف سياستمدار يا حاكم حكيم سخن گفت؟ در نوشتار حاضر به‌منظور پاسخ به اين پرسش‌ها، به خوانش مهابهاراتا پرداخته ‌شده است. بدين منظور، ابتدا به تعريف سياست و ابعاد مختلف آن دست زده شده و نگاه عرفاي هندي را نسبت به آن‌ها مورد بررسي قرار داده‌ايم. بررسي‌ها، نشان از آن داشت كه عرفا و برهمنان درزمينهٔ مقولاتي همچون زندگي اجتماعي، دوستي و دشمني، خير مشترك و زور به‌ عنوان داده بنيادين، پيش‌فرض، هدف و وسيله سياست با سياستمداران اختلافات اساسي دارند. بدين خاطر، آن‌ها، با هرگونه جمع شدن عرفان و سياست در وجود يك شخص، مخالفت كرده‌اند. اما جريان ديگري از انديشه نيز در مهابهاراتا وجود دارد كه از سوي طبقه جنگجويان هندي هدايت مي‌شود و به دنبال معنوي كردن سياست است.

What does Mysticism have to do with politics? Can we talk about mystic politician or political mystic? In this article to answer this question, Mahabharata’s philosophy as an important work in ancient India has been readout. For this purpose, at first, politics and its aspects have been defined and then we have studied Indian mystics view about politics and its aspects. Our study represented that the mystics view in the fields like social life, friendship and enmity, common good and force, as the fundamental data, assumption, aim and political instruments are different from that of politicians. So Mahabharata has opposed with the fusion of mysticism and politics in one person. But there is another process of thought in Mahabharata that is followed by the Indian warriors seeking to spiritualize politics.