بررسي بهبود وضعيت پايبندي مذهبي در پاسخ به مداخلات عقيدتي ـ سياسي، هوش هيجاني و مهارت‌هاي زندگي در دانش‌آموزان مركز فرماندهي آموزش يك واحد نظامي دريايي

A Study of the Improvement of Religious Commitment in Response to Ideological-Political, Emotional Intelligence and Life Skills Interventions among the Students of the Training Command Center of a Marine Unit

مقدمه: ‌هدف پژوهش حاضر، بررسي بهبود وضعيت پايبندي مذهبي در پاسخ به‌ مداخلات عقيدتي ـ سياسي، هوش هيجاني و مهارت‌هاي زندگي در دانش‌آموزان مركز فرماندهي آموزش تخصص‌هاي نيروي دريايي شهر رشت بود. روش:‌ اين پژوهش از نوع آزمايشيِ حقيقي (پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون و 3 ماه ‌پيگيري با گروه كنترل)‌ بود. چهار گروه 25 نفره متشكل از يك گروه كنترل‌ (بدون مداخله)، گروه تجربي اول (آموزش عقيدتي سياسي و هوش هيجاني)، گروه تجربي دوم ‌(آموزش عقيدتي- سياسي و مهارت‌هاي زندگي)؛ گروه تجربي سوم ‌(آموزش عقيدتي ـ سياسي، هوش هيجاني و مهارت‌هاي زندگي) انتخاب شدند و پرسشنامۀ دين‌داري گلاك و استارك (1965) قبل و بعد از اجراي مداخله‌ها در همۀ گروه‌ها اعم از كنترل و آزمايش اجرا شد. سه‌ ماه بعد از مرحلۀ پس‌آزمون نيز مجدداً همان ابزار براي 4 گروه پژوهش، اجرا شد. نتايج: تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس اندازه‌هاي مكرر تك‌متغيري ‌(R-ANCOVA)‌ نشان ‌داد تمامي مداخلات در مقايسه با گروه كنترل، توانسته است وضعيت پايبندي مذهبي ‌دانش‌آموزان را بهبود دهد. همچنين هر يك از مداخلات اول تا سوم، به‌ترتيب 19 و 19 و 21 درصد از تغييرات پايبندي مذهبي در پس‌آزمون را تبيين مي‌كرد. همچنين نتايج نشان ‌داد اثر مداخلات مذكور در گروه‌هاي تجربي، تقريباً بعد از گذشت 3 ماه، ثابت مانده است. بحث: مداخلات هوش هيجاني و مهارت‌هاي زندگي در كنار آموزش‌هاي عقيدتي- سياسي براي بهبود وضعيت پايبندي مذهبي دانش‌آموزان نيروي دريايي، مؤثر است.

Introduction: The aim of this research work was to investigate the improvement of religious commitment in response to ideological-political, emotional intelligence, and life skills interventions among the students of the Specialist Training Command Center of the Navy in Rasht, Iran. Method: This study is based on the true experimental design (pretest-posttest and a 3-month follow-up with a control group). Four groups of 25 participants, including a control group (without any intervention), the first experimental group (ideological-political and emotional intelligence training), the second experimental group (ideological–political and life skills training), and the third experimental group (ideological-political, emotional intelligence, and life skills training), were selected. Then the Glock and Stark Religiosity Scale (1965) was administered to all the four groups before and after the interventions. Three months after the post-test, the same instrument was administered to the four groups. Results: Data analysis with repeated measures univariate analysis of covariance (R-ANCOVA) showed that all the interventions could improve the religious commitment of the students in the experimental groups in comparison with that of the control group. In addition, each one of the first, second and third interventions explained 19, 19, and 21 percent of religiosity commitment in the posttest, respectively. The results further revealed that the effect of the interventions in the experimental groups remained stable after almost 3 months. Discussion: Emotional intelligence and life skills interventions as well as ideological-political training are effective in improving the Navy students' religious commitment.