تعيين سهم متغيرهاي خودپنداره، كنترل تكانه و بد شكلي هراسي بر اختلالات خوردن

The Contribution of Self-Concept, Impulse Control and Dysmorphia on Eating Disorders

اختلالات خوردن نوعي اختلال رفتاري تغذيه اي است كه با محدوديت هاي ارادي در خوردن غذا بروز مي كند و اساسا منشا رواني و اجتماعي دارد. هدف پژوهش حاضر، تعيين سهم متغيرها ي خودپنداره، كنترل تكانه و بدشكلي هراسي بر اختلالات خوردن بود. بدين منظور طي يك پژوهش توصيفي، 300 نفر شامل 100 نفر مبتلا به اختلالات خوردن، 100 نفر مبتلا به افسردگي بالا (كه علايم اختلالات خوردن را نشان ندادند) و 100 نفر افراد بهنجار به صورت نمونه گيري هدفمند انتخاب و از نظر نگرش هاي خوردن، خود پنداره، بدشكلي هراسي، هوش هيجاني، افسردگي، اضطراب و استرس مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه ي گام به گام نشان داد كه هر سه متغير خود پنداره، كنترل تكانه و بد شكلي هراسي در اختلالات خوردن سهم دارند. نتايج نشان داد كه گروه بهنجار نسبت به دو گروه ديگر در كنترل رفتار خود بهتر عمل كرده و برداشت درستي از آنچه كه هستند، دارند. همچنين، نتايج نشان داد كه بين ميانگين دو گروه در افسردگي، اضطراب و استرس تفاوت معني داري وجود دارد و ميانگين گروه مبتلا به اختلالات خوردن بالاتر است. يافته هاي مذكور در چارچوب پديدارشناسي عوامل روان شناختي در مشكلات مربوط به خوردن قابل بحث است.

Eating disorder is a nutrition eating disorder which occurs with voluntary restrictions in eating food. Basically, it has mental and social origin. The aim of this study was to determine the share of self-concept, impulse control and dysmorphia variables on eating disorders. For this purpose, in a descriptive study, 300 people, including 100 patients with eating disorders, 100 patients with high depression (which did not show symptoms of eating disorders), and 100 normal subjects were chosen in a purposive sampling. They were then tested in terms of eating attitudes, self-concept, dysmorphia, fear, emotional intelligence, depression, anxiety and stress. Multiple regression analysis indicated that all the three variables self-concept, impulse control and dysmorphia are involved in eating disorders. The results showed that there is a significant difference between the means of both groups in terms of depression, anxiety and stress and the normal group performed better than the two other groups in terms of behavioral control with true inference of what they are. The results indicated that there is a significant difference between the two groups in terms of depression, anxiety and stress and the mean of the group who had eating disorders is higher. The current findings are debatable in the framework of the phenomenology of psychological factors in eating problems.