اثر بخشي درمان فرا تشخيصي يكپارچه در كاهش علايم اختلال افسردگي اساسي

The effectiveness of integrated Transdiagnostic Treatment in reducing the symptoms of major depressive disorder

اختلال افسردگي اساسي به دليل شيوع و بروز گسترده، سير نسبتا مزمن دارد، در عملكردهاي شغلي تحصيلي و روابط بين فردي، آسيب هاي اقتصادي و انساني شديدي بر جاي مي گذارد و به عنوان يكي از عمده ترين چالش هاي قرن حاضر در سطح جهان قلمداد مي شود. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان فرا تشخيصي يكپارچه در كاهش علايم اختلال افسردگي اساسي بود. بدين منظور، طي يك مطالعه ي تجربي تك موردي با خطوط پايه ي چندگانه ي پلكاني، سه نفر بيمار مبتلا به اختلال افسردگي اساسي از طريق مصاحبه ي تشخيصي و مصاحبه ي باليني ساختار يافته به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و پس از احراز شرايط درمان وارد فرايند پژوهش شدند. بيماران طي سه مرحله (خط پايه، درمان و پيگيري) از نظر ميزان افسردگي و سازگاري شغلي و اجتماعي مورد سنجش قرار گرفتند. ترسيم ديداري، درصد بهبودي و اندازه ي اثر نشان داد كه درمان فرا تشخيصي يكپارچه، تغييرات و بهبودي قابل توجه و معناداري از نظر باليني و آماري در آماج هاي درماني (شدت علايم اختلال افسردگي اساسي و سطح آسيب عملكرد عمومي) ايجاد كرده است و تاثيرات درماني در دوره ي پيگيري نيز تداوم داشته است. در مجموع مي توان گفت كه درمان فراتشخيصي يكپارچه مي تواند در كاهش علايم اختلال افسردگي اساسي موثر باشد.

Major depressive disorder is one of the main worldwide challenges of the century due to its widespread prevalence, fairly persistent nature, and impairing impact that it has on academic and job performance, interpersonal relationships, and economic, social, and human resources.. The present research conducted with the aim of studying the efficacy of integrated transdiagnostic treatment on reduction of major depressive disorder’s symptoms. In order to do this, a single case study with multiple baselines was implemented. Three patients diagnosed with major depressive disorder were selected by using purposeful sampling method through diagnostic and structured clinical interviews. The subjects underwent the treatment process subsequent to obtaining treatment requirements. Patients were evaluated in three phases of intervention (baseline, treatment, and follow-up) by Beck Depression Inventory II (BDI-II), and Work and Social Adjustment Scale (WSAS). Visual delineation, recovery percentage, and the effect size revealed that integrated transdiagnostic treatment elicits significant improvement both in clinical and statistical treatment objectives (symptoms of major depressive disorder and functioning impairment level), and that the treatment effect is continuous throughout the follow-up period. It could be determined that integrated transdiagnostic Treatment has appropriate efficacy on the reduction of major depressive disorder symptoms.