اثربخشي واقعيت درماني بر تاب آوري مادران داراي فرزند مبتلا به سرطان

The effectiveness of reality therapy on resilience in mothers with children afflicted by cancer

معمولا، همه ي كودكان به بيماري­ هاي مختلفي در طول دوره ي نوزادي و كودكي خود دچار مي­ شوند ولي، برخي بيماري­ ها نظير سرطان شرايطي را تحميل مي­ كند كه زندگي روزمره و خانواده ي اين كودكان را مختل مي­سازد. از آنجايي كه تاب­آوري، توانايي فعالانه عمل كردن و موثر بودن به جاي واكنشي عمل كردن و منفعل بودن در پاسخ به موقعيت­ هاي استرس ­آميز است، هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي واقعيت ­درماني بر تاب­آوري مادران داراي فرزند مبتلا به سرطان بود. بدين منظور، طي يك پژوهش نيمه آزمايشي با پيش ­آزمون - پس­آزمون و گروه كنترل، 20 مادر داوطلب داراي فرزند مبتلا به سرطان بستري در بخش خون و آنكولوژي به صورت در دسترس در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه شامل 10 نفر)، كاربندي شدند. گروه آزمايش، به مدت 10 جلسه ي 45 دقيقه ­اي به صورت انفرادي تحت مداخله ي مبتني بر واقعيت ­درماني قرار گرفتند ولي گروه كنترل مداخله­ اي دريافت نكرد. آزمودني ها قبل و بعد از مداخله، از نظر تاب­آوري مورد آزمون قرار گرفتند و نتايج تحليل داده ­ها با استفاده از تحليل كواريانس نشان داد ك، تاثير واقعيت­ درماني بر تاب­آوري مادران داراي فرزند مبتلا به سرطان معنا­دار است. به نظر مي رسد آموزش ­هاي واقعيت­ درماني بر تاب­آوري مادران داراي فرزند مبتلا به سرطان موثر است.

All children, usually, are affected by different illnesses during the period of infancy and childhood; however, some sicknesses such as cancer impose conditions that afflict the daily lives of children and their families. Since resiliency is the ability to be proactive and effective instead of being reactive and passive in response to stressful situations, the aim of this study is to evaluate the effectiveness of reality therapy on resilience in mothers with children afflicted by cancer. For this purpose, in a semi-experimental study with pre-test, post-test, and control group design, 20 volunteer mothers of children with cancer, hospitalized in Haematology/Oncology ward, were selected through convenience sampling method and assigned to experimental and control groups (n = 10). The subjects in the experimental group received ten sessions of individual reality therapy. The control group received no intervention. Subjects in both groups were evaluated for resiliency before and after the intervention. The analysis of data using analysis of covariance showed that the impact of reality therapy on resilience in mothers was meaningful and significant. It seems that teaching reality therapy is effective on resilience in mothers of children diagnosed with cancer.