اثر بخشي درمان كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر خودكارآمدي، استرس ادراك شده و جهت گيري به زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان

The effectiveness of mindfulness-based stress reduction on selfefficacy, perceived stress and life orientation of women with breast cancer

سرطان پستان يكي از شايع ترين انواع سرطان است و يك سوم كليه سرطان ها را در زنان به خود اختصاص مي دهد. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي روش ذهن آگاهي بر خودكارآمدي، استرس ادراك شده و جهت گيري به زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان بود. براي اين منظور، در قالب يك طرح شبه آزمايشي پيش ­آزمون - پس ­آزمون با گروه كنترل، با استفاده از روش نمونه ­گيري در دسترس، 40 بيمار مبتلا به سرطان پستان انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل كاربندي شدند. گروه­ آزمايش طي دو ماه تحت درمان قرار گرفت. گروه كنترل تحت هيچ درماني قرار نگرفت. گروهها قبل و بعد از مداخله از نظر خودكارآمدي، استرس ادراك شده و جهت گيري به زندگي مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه درمان كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي به طور معني­ داري موجب افزايش جهت گيري مثبت به زندگي و كاهش استرس ادراك شده در گروه آزمايش در مرحله­ي پس­آزمون و پيگيري شد اما در ميزان خودكارآمدي بيماران تفاوت معناداري مشاهده نشد. به نظر مي رسد اين درمان با مورد هدف قرار دادن ساز و كارهاي درگير در استرس و جهت گيري به زندگي بيماران مبتلا به سرطان مي ­تواند روش مناسبي براي تسريع روند درمان، سازگاري و جلوگيري از عود اين بيماري باشد.

Breast cancer is one of the most common cancers and accounts for almost one third of all cancers in women. The aim of this study was to investigate the effectiveness of mindfulness method on self-efficacy, perceived stress and life orientation in women with breast cancer. To this end, 40 patients with breast cancer were selected in the form of a quasi-experimental design of pretest-posttest along with the control group, using convenience sampling and were randomly assigned to both groups of experiment and control. The experimental group underwent two months of treatment. The control group did not undergo any intervention. The groups were tested in terms of self-efficacy, perceived stress and life orientation both before and after the intervention. Covariance analysis results indicated that mindfulness-based stress reduction therapy has made a significant difference in increasing positive life orientation and decreasing perceived stress in the experimental group both in the post-test and follow up stage. But there was no significant difference in the self-efficacy rate in patients. It seems that this therapy can be an appropriate method in speeding up the healing process, compliance and prevention of recurrence of the disease by targeting the mechanisms involved in stress and life orientation in patients with cancer.