اثر بخشي درمانهاي شناختي ـ رفتاري و درمان مبتني بر مدل تدويني، بر كاهش شدت درد بيماران مبتلا به درد هاي مزمن عضلاني اسكلتي

The effectiveness of cognitive – behavioral therapies and model- based therapy in reducing chronic musculoskeletal pain intensity

درد پديده اي است كه توسط هر فرد در طول زندگي تجربه مي شود. عوامل روان شناختي نقشي كليدي در تداوم و استمرار دردهاي مزمن عضلاني - اسكلتي دارند. هدف اين پژوهش بررسي مقايسه اي اثر بخش درمان شناختي - رفتاري با درمان مبتني بر مدل تدويني در كاهش شدت درد بيماران مبتلا به درد هاي عضلاني - اسكلتي بود. براي اين منظور طي يك پژوهش نيمه تجربي با گروه كنترل و پيگيري، 45 بيمار با تشخيص درد هاي مزمن عضلاني اسكلتي، از مراكز درماني شهر اصفهان به صورت در دسترس انتخاب شد و به طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل كاربندي شدند. آزمودني ها در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پي گيري، از نظر شدت درد مورد ارزيابي قرار گرفتند. گروه هاي آزمايشي در10 جلسه ي روان درماني را دريافت كردند گروه كنترل در اين مدت هيچ مداخله درماني را دريافت نكرد. نتايج تحليل واريانس تركيبي نشان داد كه تفاوت معنا داري بين گروه هاي آزمايشي (شناختي - رفتاري و مبتني بر مدل) با گروه كنترل (ليست انتظار) وجود دارد اما، تفاوت معنا داري بين دو گروه درماني شناختي ـ رفتاري و مبتني بر مدل در كاهش شدت درد مشاهده نشد. بر اساس نتايج اين پژوهش، درمان شناختي - رفتاري و درمان مبتني بر مدل، درمانهاي كارآمدي براي كاهش شدت درد هاي مزمن بيماران مبتلا به درد هاي عضلاني - اسكلتي محسوب مي شوند.

Pain a phenomenon that is experienced by everyone during life. Psychological factors have a key role in continuation of chronic musculoskeletal pain. The aim of this study was to compare the efficacy of cognitive – behavioral therapy and model – based therapy in reducing pain intensity of the patients with chronic musculoskeletal pain. Therefore, in a quasi- experimental study with control group and follow up, 45 patients with diagnosis of chronic musculoskeletal pain by convenience randomly selected in private clinics and hospitals of Isfahan city and randomly assigned to two experimental groups and one control group. The participants were evaluated for pain intensity in three phases of pretest, posttest and follow up. Each experimental groups experienced 10 sessions of psychotherapy. While the control group did not receive any intervention. Analysis of mixed variance showed that there were significant differences between experiment groups (cognitive – behavioral and model- based) and control group (waiting list). But there were not significant differences between cognitive – behavioral and model- based therapies in the reducing pain. This research showed that cognitive – behavioral and model- based therapies can be effective treatments in reducing chronic musculoskeletal pain patients.