نقش آموزش پسخوراند زيستي در مهار درد آزمايشگاهي با توجه به عامل كمال گرايي

اين مطالعه با هدف بررسي ميزان كارايي و اثربخشي شيوه درماني آموزش پسخوراند زيستي در مهار درد حاد و همچنين بررسي نقش كمال گرايي در فرآيند تجربه و درمان درد حاد انجام گرديد. در نمونه گيري اوليه 129 نفر از دانشجويان دانشگاه شاهد بوسيله ابزارهاي تحقيق مورد ارزيابي قرار گرفتند و ضمن تكميل «سياهه كمال گرايي مثبت و منفي» تري شورت و همكاران (1995) ميزان تحمل و شدت درد آنها بوسيله دستگاه «سرما دردزا» مورد اندازه گيري قرار گرفت. به منظور تشكيل گروه هاي نمونه از اين تعداد 30 نفر از آنهايي كه كمال گرايي مثبت آنها يك انحراف معيار بالاتر از ميانگين نمونه بود و ميزان تحمل يك انحراف معيار پايين تر از ميانگين نمونه را داشتند، براي گروه هاي آزمايشي و كنترل اول و 30 نفر از آنهايي كه كمال گرايي منفي آنها يك انحراف معيار بالاتر از ميانگين نمونه بود و ميزان تحمل آنها يك انحراف معيار پايين تر از ميانگين نمونه بود براي گروه هاي آزمايشي و كنترل دوم انتخاب گرديدند. در مجموع چهار گروه 15 نفره (دو گروه آزمايشي و دو گروه كنترل) براي شركت در تحقيق انتخاب شدند. آزمودنيهاي گروه هاي آزمايشي به صورت انفرادي به مدت 3 جلسه و طي دو هفته، در جلسات جداگانه اي تحت آموزش پسخوراند زيستي قرار گرفتند. در حالي كه گروه هاي كنترل هيچگونه آموزش يا مداخله اي دريافت نكردند. ميزان تحمل و شدت درد آزمودني هاي گروه هاي چهارگانه تحقيق نيز بعد از پايان جلسات آموزشي مجددا به وسيله دستگاه «سرما دردزا» مورد اندازه گيري قرار گرفت و نتايج پس از مداخله به منظور ارزيابي ميزان تاثير شيوه پسخوراند زيستي در مهار درد حاد با توجه به عامل كمال گرايي آزمودني ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه از ميان انواع مثبت و منفي كمال گرايي فقط «كمال گرايي مثبت» با شدت درد آزمودني ها داراي رابطه منفي و معنادار بود و همچنين تحليل نتايج مربوط به مقايسه گروه هاي آزمايشي و كنترل تحقيق آشكار ساخت كه شيوه درمانگري آموزش پسخوراند زيستي توانسته است ميزان تحمل درد حاد آزمودني ها را افزايش و شدت درد آنها را كاهش دهد و در مجموع مهار درد حاد را فزوني بخشد. از سوي ديگر يافته هاي مطالعه حاضر تمايز معني داري در نتايج مربوط به مهار درد حاد در دو گروه آزمايشي داراي كمال گرايي مثبت و منفي نشان نداد. به عبارت ديگر تاثير راهبرد پسخوراند زيستي بر ميزان مهار درد حاد آزمودني هاي دو گروه آزمايشي با توجه به عامل كمال گرايي، تفاوت معناداري نداشت.