چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش روش داستان خواني بر افزايش انگيزش خواندن دانش آموزان نارسا خوان انجام شد.: پژوهش حاضر از نظر روش شناسي، يك مطالعه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه آزمايش و كنترل، بوده است. جامعه آماري شامل تمامي دانش آموزان مقطع ابتدايي مبتلا به نارساخواني شهر رشت در سال تحصيلي 93-1392 بودند كه تعداد 24 نفر از آنها با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايدهي شدند. براي جمع آوري داده ها در اين پژوهش از آزمون هوش (وكسلر، 1969)، آزمون رسمي خواندن و نارساخواني (كرمي نوري و مرادي، 1388)، پرسشنامه انگيزش خواندن (ويگفيلد و گاتري، 1997) استفاده شد. برنامه آموزش داستان، در طي 8 جلسه با مشاركت دانش آموزان به گروه آزمايش آموزش داده شد در حالي كه گروه كنترل، آموزشي در اين زمينه دريافت نكردند. نتايج تحليل كوواريانس پس آزمون نمرات انگيزش خواندن، نشان داد كه با حذف اثر نمره هاي پيش آزمون، اثر داستان خواني بر نمره-هاي پس آزمون معنادار است. نتايج آزمون اثر بين آزمودني ها نشان داد كه از بين خرده مقياس هاي انگيزش خواندن اثر بين گروهي در ميزان خرده مقياس هاي پس از تعديل پيش آزمون، نشان داد كه با حذف اثر نمره هاي پيش آزمون، اثر داستان خواني بر نمره هاي پس آزمون اين خرده مقياس ها نيز معنادار است. بنابراين با توجه به نتايج به دست آمده از پژوهش حاضر مي توان چنين گفت كه آموزش راهبرد داستانخواني مي تواند به عنوان يك برنامه آموزشي كارآمد در جهت حل مشكلات دانش آموزان نارساخوان، مورد استفاده قرار گيرد.
چكيده لاتين :
The present study is conducted with the aim of analyzing the effectiveness of story reading training in increasing the reading motivation of dyslexic students. In terms of methodology, this research project is a pilot study and uses the pretest-posttest control-group design. The statistical population of the study is comprised of all elementary students with dyslexia in Rasht, Iran, in the academic year 2013-2014. 24 of these students were selected via convenience sampling and randomly placed into experimental and control groups. The data collection instruments of this study include the Wechsler Intelligence Scale for Children (WISC) (Wechsler, 1969), the Official Reading and Dyslexia Test (ORDT) (Karami-noori and Moradi, 2009), and the Motivations for Reading Questionnaire (MRQ) (Wigfield and Guthrie, 1997). The experimental group students attended eight sessions of story reading training whereas the control group students did not receive any training. An analysis of covariance between pretest and posttest reading motivation scores showed that, after neutralizing the impact of pretest scores, story reading has a significant impact on the overall posttest scores of reading motivation. Besides, a test on the effects of intergroup contact showed that, after neutralizing the impact of pretest scores, story reading has a significant impact on the posttest scores of reading motivation subscales. According to the results of this study, it can be concluded that story reading strategies training can be used as an effective educational program in solving the problems of dyslexic students.
