پويش الزام هاي تحولي تعاملي در آموزش دانش آموزانِ با آسيب شنوايي : پژوهش موردي

Scanning of developmental-interactive implications for the education of students with hearing damage.

پژوهش حاضر با هدف شناسايي و فهم الزام هاي تحولي تعاملي در آموزش دانش آموزانِ با آسيب شنوايي انجام شده است. اين پژوهش با رويكرد كيفي و استفاده از راهبردهاي پژوهش موردي انجام شد. با استفاده از فنِ بيشترين تفاوت يا تشابه دو فردِ با آسيب شنوايي بهعنوان موردهاي پژوهش انتخاب شدند. دادهها با ابزارهاي مشاهده فيلمها، بررسي اسناد، مصاحبه نيمه ساختاريافته از موارد انتخابي و اطرافيان آنان در خانه و مدرسه جمع آوري و با استفاده از روش تفسير تأملي تحليل شد. ملاكهاي قابليت پذيرش، اعتماد، انتقال و تاييد براي اعتبارسنجي مدنظر قرار گرفت. درك و بازنگاري تجربه مشاركت كنندگان اين امكان را ميدهد كه بيان كنيم موارد انتخابيِ پژوهش بهرغم ميزانِ آسيب شنوايي يكسان و امكان بهره مندي از آموزش تلفيقي در امر تحصيل توفيقي متفاوت داشته اند. اين تمايز كه متأثر از الگوهاي تعاملي والدين و چگونگي تسلط افراد به قابليت هاي پايه رشد هيجاني كاركردي حاصل شده است، برخلاف باور رايج منوط به تقويت حس شنوايي نبوده است. بر اين اساس ميتوان نتيجه گرفت كه تفاوت دانش آموزانِ با آسيب شنوايي از منظر ميزان تسلط به قابليت هاي پايه رشد هيجاني كاركردي ماهيتِ نيازهايِ آنان را در محيط آموزشي نه تنها نسبت به افراد ساير گروههاي با نياز ويژه، بلكه نسبت به يكديگر متفاوت مينمايد. لذا در راستاي تحقق عدالت تربيتي توصيه ميشود در انجام مداخلات و تعيين ويژگي عناصر برنامه درسي، به ويژه در دوره دبستان، نسبت به فهم و بهبود كيفيت تجربيات دانش آموزانِ با آسيب شنوايي در تسلط به قابليت هاي پايۀ هيجان كاركردي در تعامل با بافت تحصيلي و خانوادگي توجه شود.

This research has been conducted with the aim of understanding the developmental-interactive implications in the education of of students with hearing damage. In this case study, the qualitative approach has been selected. To gather the data, two students with hearing damage were selected by the technique of "Most Similar/Most Different". The Data was collected through reviewing films, the documents and semi-structured interviews obtained from the people around them in their house and school. Trustworthiness is being taken in order to make the data reliable with respect to credibility, transferability, dependability, confirmability criteria. As a result, the understanding and the redrawing of participants’ experience allowed us to express that despite the same amount of hearing damage and possibility to benefit from integrative education, the cases had different academic achievement. The reason for this difference, which stemmed from parental interactive patterns and the way people achieve Functional Emotional Developmental Capacities, contrarily to common belief, is not subject to hearing reinforcement. Conclusion: The implication of the study is that the difference between the hearing impaired considering the level of mastering Functional Emotional Developmental Capacities, distinguishes the nature of their needs in educational environment not only from other exceptional individuals but also from each other. In order achieve educational justice, it is suggested that during implementing interventions and determining characteristics of curriculum elements, more attention should be paid to quality improvement and understanding of their experience in mastering Functional Emotional Developmental Capacities when interacting with family and educational contexts, especially in primary school.