مدل سازي مطلوبيت زيستگاه آهوي ايراني (Gazella subgutturosa) در پارك ملي سرخه حصار تهران

Modeling habitat suitability for Goitered Gazelle (Gazella subgutturosa) in Sorkheh Hesar national park

زمينه و هدف: پارك ملي سرخه حصار يكي از زيستگاه هاي آهوي ايراني (Gazella subgutturosa) است. در حال حاضر در اين منطقه به دليل تخريب يا اشغال زيستگاه هاي اصلي آهو، محدوده پراكنش اين گونه محدود به مناطق خاصي شده است. ارزيابي و تهيه نقشه مطلوبيت زيستگاه و همچنين تعيين مهم ترين عواملي كه منجر به جلب توجه گونه مي شود، براي حفاظت و مديريت اين گونه بسيار مهم است. روش بررسي: در اين مطالعه مطلوبيت زيستگاه آهو در فصل پاييز با استفاده از روش حداكثر آنتروپي مورد بررسي و مدل سازي قرار گرفت. 33 نقطه حضور و 15 متغير زيستگاهي در مدل سازي با نرم افزار MaxEnt مورد استفاده قرار گرفتند. ميزان 949/. = AUC نشان دهنده قابليت بالاي مدل در تفكيك زيستگاه هاي مطلوب و نامطلوب از يكديكر بود. يافته ها: نتايج نشان داد فاصله از آبشخور ها مهم ترين متغير تاثير گذار بر مطلوبيت زيستگاه آهو در پارك ملي سرخه حصار مي باشد و با افزايش فاصله از آبشخور ها، از مطلوبيت زيستگاه به شدت كاسته مي شود. بيش ترين احتمال حضور گونه در جهت شمال و در شيب هاي كمتر از 25 درجه مي باشد. همچنين نتايج نشان داد آهو بيش تر در مناطقي با تيپ هاي گياهي شامل درمنه و گون مشاهده مي شود. بحث و نتيجه گيري: نقشه مطلوبيت زيستگاه نشان داد كه %5/97 از مساحت منطقه مورد مطالعه (حدود 1،170هكتار) به عنوان زيستگاه مطلوب براي آهو پيش بيني مي شود. با توجه به اهميت آبشخور ها و تيپ هاي گياهي مورد استفاده آهو، نظارت بر آبشخور ها و كنترل ورود دام هاي اهلي، از اقدامات مهمي است كه در راستاي مديريت زيستگاه اين گونه بايد صورت گيرد.

Background and Objective: Sorkheh Hesar national park is one of Goitered Gazelle (Gazella subgutturosa) habitat. This species moved to specific regions because their main habitat destroyed or invaded by the humans. To protect and manage this species, it is very essential to evaluate and modeling its habitat suitability and also to determine the most important factors in attracting such species. Method: In this research the habitat suitability for Goitered Gazelles is examined and modeled, using the Maximum Entropy method in autumn. For modeling, 33 presence points and 15 habitat variables modeled using MaxEnt software. The rate of the AUC=0.949 shows the high reliability of the model in separating suitable habitats from unsuitable ones. Findings: The results show that the distance from water sources is the most influential variable on the habitat suitability of Goitered Gazelles in Sorkheh Hesar national park, in essence, the suitability of the habitat decreases for longer distances from water sources. There is a higher probability of the species presence in the northern lands with less than 25 degrees in slope. Furthermore, the results show that Goitered Gazelles are more likely to present in areas with Artemisia spp. and Astragalus spp. plants. Discussion and Conclusion: Habitat suitability for Goitered Gazelles is prepared and 5.97% of the studied region’s area (1,170 ha) is marked as suitable habitat for Goitered Gazelles. Considering the importance of water source and the types of vegetation Goitered Gazelles consumes supervision of water source and controlling the import of livestock are some of the important actions that have to be done for managing the habitat.