تأثير روان درماني پويشي بلندمدت كرنبرگ بر ساختار شخصيت بيماران مبتلا به اختلال شخصيت وابسته

The effect of long-term dynamic psychotherapy on the personality structure of patients with Dependent Personality Disorder

مقدمه: هدف اين پژوهش بررسي تأثير روان درماني پويشي بلند مدت با رويكرد روابط موضوعي كرنبرگ بر ساختار شخصيت بيماران مبتلا به اختلال شخصيت وابسته بود. روش: 30 مراجع مبتلا به اختلال شخصيت وابسته از بين زنان مراجعه كننده به مراكز درماني تهران بر اساس معيارهاي تشخيصيDSM5 و ملاك هاي ورود و خروج انتخاب شدند؛ آزمودني­ها به روش نمونه ­گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل گمارش شدند. رضايت آگاهانه از آزمودني ها اخذ شد و گروه آزمايش به مدت 6 ماه و دو جلسه در هفته تحت درمان روان پويشي بلند مدت قرار گرفتند، گروه كنترل نيز به منظور رعايت اخلاق پژوهش در نوبت رواندرماني قرار گرفت. مصاحبه ساختار يافته براي ارزيابي سازمان شخصيت (STIPO) در ابتدا از هر دو گروه گرفته شد. علاوه بر آن پس از 6 ماه و پس از پايان جلسات درماني نيز مجدداً تكرار گرديد. يافته ­ها: نتايج نشان داد گروه آزمايش كاهش معناداري در ميانگين ابعاد ساختاري خشكي شخصيت، هويت و مكانيزم هاي دفاعي پس از 6 ماه از درمان و در ابعاد ساختاري خشكي شخصيت، هويت، مكانيزم هاي دفاعي، روابط موضوعي و اخلاقيات پس از اتمام درمان نسبت به گروه كنترل نشان داد. نتيجه­ گيري: برحسب نتايج حاصل از اين پژوهش مداخله روان درماني پويشي بلند مدت با رويكرد روابط موضوعي كرنبرگ بر تغيير ساختار شخصيت مبتلايان به اختلال شخصيت وابسته اثرگذار بود. به متخصصان باليني در كار با بيماران مبتلا به اختلال شخصيت وابسته استفاده از اين درمان توصيه مي شود.

Introduction:The present research aimed at investigating the effect of long-term dynamic psychotherapy with Kernberg’s object relations approach on the personality structure of patients with Dependent Personality Disorder (DPD). Method: 30 clients with DPD were selected among the individuals referred tohealth centres of Tehran for psychotherapy, and based on DSM-5 diagnostic criteriathey met the inclusion criteria. The subjects were selected randomly among referred patients to clinics and randomly divided into two experimental and control groups. The informed consent was obtained from the subjects and the experimental group received DPHP sessions for 12 months in a twice weekly session framework. The control group was assigned to psychotherapy in order to observe the ethics of the study. The Semi-Structured Interview of the Personality Organization (STIPO) was initially taken from both groups and was repeated again after six months and the end of the treatment sessions. Results:The results indicated that the experimental group had a significant reduction compared to the control group in the structural dimensions of defence mechanisms, personality rigidity and identity after 6 months of treatment and in the structural dimensions of object relations, personality rigidity, identity, morality and defence mechanisms at the end of the treatment. Conclusion: According to the results of this research, long-term psychotherapy intervention with the Kernberg's object relations approach was found to be effective in changing the personality traits of patients with dependent personality disorder and clinical specialists are recommended to use this treatment for patients with DPD.