اعتباريابي و پايايي سنجي مقياس وجودي

Validity and reliability measurement of Existence Scale

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي اعتبار و پايايي مقياس وجودي است تا از اين طريق ابزاري براي ارزيابي در فرايند پژوهش، يا ارزيابي نتيجه درمان وجودي تهيه و مورد استفاده پژوهشگران و درمانگران قرار گيرد. روش: در پژوهش حاضر 500 معلم شاغل در مدارس تهران شركت كردند. روش نمونه گيري از نوع خوشه اي تك مرحله اي بود؛ به منظور ارزيابي اعتبار ملاكي مقياس وجودي،‌ از پرسشنامه سلامت عمومي استفاده شد؛ همچنين به منظور ارزيابي پايايي بازآزمايي ابزار، مقياس وجودي روي 10 درصد افراد نمونه به صورت تصادفي با فاصله زماني دو هفته اجرا شد. يافته ­ها: نتايج بررسي اعتبار ملاكي نشان داد كه همبستگي بين نمرات مقياس وجودي با آزمون سلامت عمومي، منفي و معنادار است. نتايج تحليل عاملي، به استخراج 4 عامل با ارزش ويژه بالاتر از 1/6 انجاميد و 8 گويه نيز به دليل بار عاملي ضعيف، حذف شدند. تحليل عاملي تأييدي نيز برازش خوب مدل 4 عاملي را نشان داد. آلفاي كرونباخ 0/85 حاكي از بالا بودن همساني دروني آزمون بود و ضريب پايايي نتايج آزمون- بازآزمون بعد از دو هفته نيز 0/88 به دست آمد. نتيجه­ گيري: نتيجه پژوهش حاضر نشان مي دهد كه مقياس وجودي در جامعه معلمان ايراني داراي اعتبار و پايايي مناسبي بوده و ميتوان از آن به عنوان يك ابزار جهت اندازه گيري عوامل وجودي در پژوهش ها و اقدامات باليني بهره برد.

Introduction:The purpose of this study was to investigate the validity, reliability and factorial structure of the existential scale in order to prepare a tool for therapists and researchers. Method: 500 teachersworking in Tehran schools participated in the current study and were given Existence Scale and General Health Questionnaire in order to determine the validity and reliability of Existence Scale. The method of sampling was one-stage cluster sampling.General Health Questionnaire was used to assess the criteria validity and also in order to assess test-retest reliability, with two- week interval, existence scale were administered randomly again to 10% on sample population (n=50). Results: Result showed the correlation between existence scale andGHQ was significantly negative (criteria validity). Factor analysis revealed 4 factors with an eigenvalue greater than 1.6, and 8 items were omitted due to weak factor load. Confirmatory factor analysisalso showed the fitness of the 4 factor model. The study of internal consistency of existence scale showed that the Cronbach alphacoefficient was high (0/85) and test-retest reliability coefficient after two weeks was 0/88. Conclusion: Existence scale is a valid and reliable test in Iranian teacher’s population and it can be used as a tool for measuring of existence componentsin research and clinical practice.