مقايسه خودآسيب رساني و مكانيسم هاي دفاعي در افراد با اختلال هويت جنسي قبل و بعد از عمل جراحي تغيير جنسيت

Comparison of self-harm and defense mechanisms in individuals with Gender Identity Disorder before and after sex reassignment surgery

مقدمه: افراد با اختلال هويت جنسي قبل و بعد از عمل مشكلات زيادي در زمينه سازگاري با محيط اجتماعي دارند. هدف اين پژوهش مقايسه ميزان رفتارهاي خود آسيب­رساني و مكانيسم­هاي دفاعي در دوره قبل و بعد از عمل تغيير جنسيت است. روش­: با روش علي مقايسه اي 30 فرد با اختلال هويت جنسي قبل از عمل، 30 نفر بعد از عمل و 30 نفر افراد عادي با هم مقايسه شدند يافته­ ها: نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده‌ها با آزمون تحليل واريانس چند متغيره نشان داد پس از عمل ميزان خودآسيب­رساني مستقيم كاهش مي­يابد؛ اما تفاوتي در خودآسيب­رساني غير مستقيم به وجود نمي­آيد. ميزان استفاده از مكانيسم­هاي دفاعي رشد نيافته در افراد عمل كرده به صورت معني­داري كمتر از گروه عمل نكرده است. تفاوتي به لحاظ مكانيسم­هاي دفاعي رشد يافته و روان رنجور بين افراد عمل كرده و عمل نكرده وجود ندارد. نتيجه­ گيري: به نظر مي­رسد عمل تغيير جنسيت در كاهش رفتار­هاي خود آسيب رساني مستقيم و كاهش ميزان استفاده از مكانيسم­هاي دفاعي رشد نيافته مؤثر است اما عمل تغيير جنسيت در كاهش رفتارهاي خودآسيب رساني غيرمستقيم و تغيير مكانيسم­هاي دفاعي روان رنجور و رشد يافته مؤثر نيست. مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه رفتارهاي خود آسيب‌رساني غير مستقيم پس از عمل باقي مي‌مانند كه غلبه بر آنها احتمالاً به مداخله‌هاي رواني و اجتماعي نياز دارد و تغيير مكانيسم‌هاي دفاعي رشد نيافته مي‌تواند شاخصي معتبر در سنجش اثر بخشي مداخلات زيستي و رواني به حساب آيد.

Introduction:Individuals with gender identity disorder (GID) experienceseries of adjustment problems in society before and after sex reassignment surgery. The aim of this study was to compare self-harm and defense mechanisms before and after sex reassignment surgery in these persons. Method: We used a case- control design, in quantitative stage 30 people with GID before surgery and 30 people with GID after surgery and normal people were investigated. Results:Data analysis by a Multivariate analysis of variance were showndecreasedtrend of directly self-harm behaviors after surgery, whereas there were not any differences in indirect self-harm behaviors before and after surgery. No differences was found in neurotic and mature defense mechanisms between groups. Conclusion: It seemthat the sex reassignment surgery could effectivelydecreasethe directly self-harm and immature defense mechanisms, while it has no effect in changing indirect self-harm, neurotic and mature defense mechanisms. It could be concluded that indirect self-harm sustains even after sex reassignment surgery that need to be targeted with psychological and social interventions. Changing in the immature defense mechanisms could be considered as a valid indicator of physical and psychological treatments.