اثربخشي معنادرماني گروهي بر افزايش بهزيستي روان شناختي زنان بازنشسته سالمند

The Effectiveness of Group Logotherapy on the increase of Psychological Well-Being of The Elderly Retired Women

معنا در زندگي سالمندان به طرز پيچيده ­اي با بهزيستي درآميخته است و نقش مؤثري بر توانايي آنها در كنار آمدن مثبت با فشارهاي رواني و چالش­ ها دارد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي معنادرماني گروهي بر افزايش بهزيستي روان­شناختي معلمان زن بازنشسته سالمند بود. طرح پژوهش، نيمه ­تجربي و از نوع پيش ­آزمون-پس ­آزمون با گروه كنترل بود. جامعه ­ي آماري پژوهش شامل كليه معلمان زن بازنشسته­ ي سالمند كانون بازنشستگان شهر ياسوج بود. جهت انتخاب گروه نمونه­ ي واجد شرايط، بعد از اعلام فراخوان، 40 نفر از زنان شركت­ كننده كه نمرات­شان يك انحراف معيار پايين­تر از ميانگين بود به شيوه ­ي نمونه­ گيري تصادفي ساده انتخاب و در دو گروه آزمايشي و گواه گمارده شدند. پس از انتخاب تصادفي گروه ­هاي آزمايشي و گواه، مداخله­ ي آزمايشي (معنادرماني گروهي) بر روي گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 90 دقيقه اي و يك بار در هفته اجرا گرديد. پس از اتمام برنامه ­ي آموزشي از هر دو گروه پس ­آزمون به عمل آمد. براي جمع­ آوري داده­ ها از مقياس بهزيستي روان­شناختي ريف (1989) و پروتكل درمان متمركز بر معنادرماني استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده­ ها، آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيري به كار گرفته شد. نتايج نشان داد مداخله­ ي مبتني بر معنادرماني گروهي منجر به افزايش بهزيستي روان­شناختي گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل شد. يافته­ هاي اين پژوهش به طور بالقوه، تلويحات كاربردي مهمي براي متخصصان و درما­نگران جهت اهتمام ويژه به آموزش معنادرماني در مسير كمك به زنان سالمند دارد.

Meaning in lives of the elderly is intricately intertwined with the well-being and has an effective role in their ability to cope with stress and challenges. The purpose of this research was to investigate the effectiveness of group logotherapy on the increase of psychological well-being of the elderly retired women. The design of the research was semi-experimental and it considered pretest and posttest with control group. The subjects were all the elderly retired women who were registered as the members of the Retired Association in Yasouj. The sample included forty persons who were randomly selected among the volunteers of participating in this study whose scores were one standard deviation lower than the mean. They were divided into two groups: The control group and the experimental group. The experimental group received group logotherapy for ten sessions (each session ninety minutes and once a week). After utilizing the interaction, posttests were given to both groups. In order to collect the data Psychological Well-being Scale (Ryff, 1989) and treatment protocol based on logotherapy were used. The data analyzed by multivariate analysis of covariance (MANCOVA). The results showed that the group logotherapy increased the psychological well-being of the experimental group in comparison with the control group. The findings of this study has potentially important implications for professionals and therapists in order to gain their attention to help the elderly women by using logotherapy.