اثربخشي اميد درماني گروهي بر افزايش شادكامي و كيفيت زندگي زنان سالمند

The Effectiveness of Hope Group therapy on Enhancement of Happiness and Quality of Life in Elderly Women in tasouj

سالمندي پديده‌اي جهاني است كه در آينده نزديك به‌عنوان يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي اجتماعي و رفاهي كشورهاي در حال ‌توسعه مطرح خواهد گرديد و سعي در رفع مشكلات سالمندان از جمله مشكلات رواني‌شان ضروري به نظر مي‌رسد. بنابراين پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي اميد درماني بر شادكامي و كيفيت زندگي زنان سالمند شهر تسوج انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع نيمه­آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه كنترل بود. شركت‌كنندگان شامل 30 زن سالمند 59 تا 80 سال بودند كه با روش نمونه‌گيري داوطلبانه انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. سالمندان گروه آزمايش به مدت 8 جلسه‌ 90 دقيقه‌اي (هفته‌اي دو جلسه) تحت مداخله اميد درماني قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل پرسش­نامه ­هاي شادكامي آكسفورد و كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت بود. داده‌هاي پژوهش به‌وسيله آزمون آماري تحليل كوواريانس چند متغيره در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزيه ‌و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه اميد درماني گروهي، شادكامي و كيفيت زندگي را در گروه آزمايش به‌طور معناداري افزايش داده است (0/001>P). با توجه به اين مطالعه مي‌توان گفت اميد درماني گروهي بر افزايش شادكامي و كيفيت زندگي زنان سالمند مؤثر است. بنابراين پيشنهاد مي‌شود مداخلاتي از اين ‌دست جهت ارتقاي شادكامي و كيفيت زندگي سالمندان استفاده گردد.

Aging seems to be a global phenomenon which will be considered as one of the most overriding social and welfare challenges for the developing countries in the near future while endeavor to resolve aged people’s difficulties like psychic problems appears to be vital. Thus, the current study aimed to determine the effectiveness of hope group therapy on increasing happiness and quality of life in the elderly women living in Tasuj, Iran. This research was a semi-experimental with pre‐test and post‐test control group design. Selected using voluntary sampling, participants included thirty 59- to 80- year-old women assigned randomly into two groups of experimental and control. Hope Therapy based Intervention protocol was executed on the experimental group members for eight 90-minute sessions (two sessions a week). Measures included Oxford Happiness Questionnaire (OHQ) and the world health organization quality of life scale (WHOQOL). It was Multivariate analysis of covariance (MANCOVA) through which data were analyzed using SPSS 21 software. Results indicated that hope group therapy increases happiness and quality of life significantly in the experimental group (P<0.001). According to this study, it can be stated that hope group therapy is effective to enhance happiness and quality of life in the aged women. Consequently, this kind of intervention is suggested to be implemented to scale up the elderly’s happiness and quality of life.