سناريونويسي براي شرايط اضطراري مبتني بر رويكرد دانش بدنه مديريت پروژه

Developing Emergency Scenario through the Project Management Body of Knowledge Approach

زمينه و هدف: اجراي اثربخش يك مانور تمريني شرايط اضطراري نيازمند طرحريزي مناسب است. طرح ريزي مانورها در غالب تهيه سناريو انجام مي شوند. عليرغم برگزاري مانورهاي فراوان در صنايع و همچنين جامعه، الگوي واحدي براي تهيه اين سناريوها وجود ندارد. هدف اين مقاله، ارايه الگويي جهت تدوين سناريو اضطراري بر اساس رويكرد دانش بدنه مديريت پروژه (PMBOK) مي باشد. روش بررسي: ده اصل ارايه شده در الگوي PMBOK و زير ساختارهاي آنها مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. مواردي كه در طراحي سناريو كاربردي در دو بخش فرايندهاي ساختاري و اجرايي جداسازي شدند. سپس اين فرايندها با معادل هاي كاربردي در سناريونويسي برگردان شده و نهايتا يك الگو جهت تدوين سناريوهاي تمريني شرايط اضطراري پيشنهاد شد. نتايج: روش پيشنهادي در ده فرايند تهيه شد. اجراي مرحله به مرحله اين فرايندها به تهيه يك سناريو كمك مي كند. در مقايسه با دو الگوي بين المللي موجود در اين زمينه، روش ارايه شده در برخي از موارد داراي ويژگي هاي اختصاصي بود. مديريت كيفيت مانور، مديريت هزينه ها و مديريت زمان مانور از جمله اين موارد بودند. بطور كلي اين الگو، علاوه بر دارا بودن ساير مولفه ها در موارد مورد اشاره جزييات بيشتري ارايه مي دهد. نتيجه گيري : با استفاده از رويكرد دانش بدنه مديريت پروژه مي توان يك الگوي استاندارد جهت تهيه يك سناريوي نوعي ارايه داد.

Background & Objectives: The sound planning is needed for effective implementation of an emergency exercise. The exercise planning is manifested in the scenario development process. Despite the frequent execution of exercises in the industries and the public domain, there is no uniform pattern for designing scenarios. The present paper aims at devising a new pattern based on the project management body of knowledge (PMBOK) approach. Methods: Ten principles of the PMBOK and their substructures were analyzed. The application processes were extracted in two parts; the structural and executive parts. Then, these processes were translated into the its equivalent norms in the emerging scenario development process. Finally, a pattern was proposed for preparing an emergency scenario. Result: The proposed method was developed in a ten step process. Step by step implementation of these processes can help one to make an acceptable scenario. In comparison with the two most common international patterns for developing a scenario, the present method has some unique characteristics. Quality, time, cost and interested parties management are the mentioned properties. In general, the present method has some components that represent more details for users. Conclusions: Using the project management body of knowledge approach one can develop a standard frame for developing an emergency scenario.